Ailenin hayatından çıkıp, onların bir parçası olmaktan ziyade kendi aileni kurma isteği geldiği anlar.
Sonra evlenirsin ve bir bakarsın ki pek de öyle değil.
Duygularımızın toplumsal bir çatıya ihtiyacı yok.
insanları rahat bırakın da biriyle bir şeyler yaşıyor diye kendini onunla evlenmek zorunda hissetmesin. Olmadığı yerde mahkeme vs yerine hadi hoşçakal deyip gidebilsin.
