doğacak çocuğu daha en başta yakmak demektir. geleceğini bitirmek, tıpkı eşler gibi onu da mutsuzluğa mahkum etmektir. temelde bencillik yatar ki annelik hissiyatıyla bütünleşen bencillik ne kadar tehlikelidir siz düşüne durun.
evlilikte yapılacak hataların en başında gelir. çift sorunlarını çözmek yerine, bebeğin dünyaya gelmesinden kaynaklı daha da fazla stres altına girer. haliyle tartışmalar, kavgalar artar. bu durumda olan yine çocuğa olur. konuşup çözebiliyorsanız sorunlarınızı öyle çözün, olmuyorsa da boşanın.
evliliği bitirmek için çocuğunu öldüren angutlar da çıkabilir bu tür durumlarda karşımıza. doğaldır sonuçta insandır, ne yapacağı belli olmaz, mantığı anlaşılmaz, akıllıdır delidir, troldür, maldır falan herşeyi yapabilir.
doğan çocuğun hayatının içine etmektir. çocuk büyüdükçe anlayacaktır evlilik için kullanıldığını. maalesef bizim insanlarımızın evlilik kurtarmak için en fazla kullandığı yöntemdir. ama boşuna kandırmaktadırlar kendilerini. bir gün dönüp baktıklarında geçmişe, anlarlar yaptıkları hatayı. bir yalan içinde boğulup gitmiştir yaşamları. ne eş eştir artık ona ne de evlat evlattır. işin aslı, sebebinden muzdariptir. battıkları yer gene aynı bokun dibidir.
dünyanın en saçma durumudur.Böyle düşünen insanlar cahil ve şuursuzdur lakin eğer bu eylem doğru olsaydı bu kadar çok çocuk sokaklarda olmazdı veya bu kadar çok annesi babası boşanan çocuk olmazdı.
evliliği kurtarmak için bir insanı feda etmektir. bencilliktir. herkes anne baba olmamalıdır efendim yazıktır çocuklara. psikolojik yeterlilik lazımdır çocuk sahibi olabilmek için.
