erkeklerin ve çoğu insanın, büyük bir yanılgıya düştüğü konu, kadının evlenmeyi, birisiyle evlenmeyi kendisinde büyük bir fayda ve bahsi geçtiği gibi koparılacak bir şey olarak gördüğünü zannetmeleridir. buna denilecek şey acaba kim kimden bir şeyler koparıyor olacaktır. evlenme teklifini deden mi ediyordu? evlenmiş erkeklerin çoğunluğu, tek başlarına kaldıklarında yemeğinden kıyafetine kadar hiç bir şeyini halledemez. alışmıştır çünkü annesinin, kız kardeşinin daha sonra da karısının o işleri halletmesine. evlenmeyi kadına meziyet olarak gören toplum ve erkeklerdir. erkeklerin bu batıl inanç konusunda daha fazla düşünmeleri gerekir. hatta babalarına sorabilirler bunu ve bahsi geçen, koca yalnız başına kalınca hayatını nasıl devam ettirebilir konusunu.
kadın tabiki kişisel ihtiyaçlarında kullanacak o kadar çalışmış kazanmış şeklinde fikir belirtenler, bunu yaptıklarında karşılarındaki erkegin de tum maaşını arkadaslarıyla bir içmeye, deplasmana gitmeye, playstation almaya, bilimum elektronik cihaza harcama yapmaya giyim kuşam almaya son kuruşuna kadar harcamasını da doğru bulmalılar.. sonra yok efendim kira ödenmedi yok faturalar odenmemiş sen nasıl adamsın, yok efendim aidatı vermemişsin apartma nyoneticisi geldi çemkirdi, yok kredi taksitlerini odememişsin koltukları aldı gitti icra vb vb vb.. diye zırlamaması gerekir.
sen son kuruşuna kadar kendine harcıyorsun da adam mal mı? sen "ben çalışıp kazanıyorum kendime harcarım" derken adam çalışmıyor mu? o evin bir masrafı varsa eşşek gibi de vereceksin. para da bir yerde toplanmalı. ha yok kadında toplansın diyorsan, karşındkini ikna edebildiğin sürece sorun yok. ma o parayı tamamen kendine harcayamazsın, adam ol ulan!
evliliği koparılmış bir olgu olarak gören kadından söz ediliyorsa sergilediği davranış biçimi son derece normaldir. hayat salt kendi ekseni etrafında dönmektedir.
aksine, ortada herhangi bir sorun yokken birbirlerinden kazancını gizleyen ve esirgeyen karı-kocadan oluşan evlilik birliği ise temelinden sarsılmaya mahkumdur.
