Aile bireylerinin birbirini sevmediği birbirine en ufak tahammüllerinin bile kalmadığı, örnek alınabilecek en ufak bi davranışın olmadığı bir ailede büyümek. En kötüsü de tüm bunları normal sanıp çok geç farketmek yaklaşık 18 yaşında. Dün ilk okul arkadaşlarımdan 2sinin evlendiğini hatta çocuklarının olduğunu öğrendim sonra aklıma evlenme fikri geldi ve bir gün benimde ailem olacak düşünceleri. Eğer bi aile kurarsam içinde büyüdüğüm ortam gibi olmasından korktum düşüncesi bile soğuttu evlilikten.
Çevremdeki boşanan sayısının evlenenlerden fazla olması.
Son zamanlarda duyduklarım içimde bir çöküntüye sebep oldu ki unutamam, yaşlandığımı hissediyorum üzülmekten..
insan nasıl anlar doğru kişi olduğunu, sonrasında nasıl devam eder artık hiç kestiremiyorum. Sanırım her şeyde olduğu gibi evlilik de eskiden anlamlıymış.
Yine de allah yolumuza hayırlı, merhametli, dürüst insanlar çıkarsın diyelim.
