Haftaya gireceğim yoldur kendileri, evlilikten sadece erkekler korkmaz arkadaşlar kadınlar da kapana kısılmış gibi hisseder ve bu yolda anladığım en iyi şey ise sizi kapana kısılmış gibi hissettirmeyen birini bulmak. Yolun başında tavsiyelerim bu kadar ilerde ki süreçlerde editlerim.
Aşık olduğu kişi ile evlenebilcek kadar beyinsiz insanlara özendiğim kadar hiçbir şeye özenmiyorum bu hayatta. Harbi diyorum bak mallıkları sayesinde dünyada cenneti yaşıyolar. Bir diğer aklıma getirmek istemediğim ihtimal kendi mallığım. 24 yaşındayım, iyi kötü bi manitacılık sinemalarımız oldu. En son birine fena tutuldum, dedim ben buna nikahı basarım. Ama öyle böyle değil. Ufak tefek pürüzlerin farkındaydım mevzunun en başında da ama öyle bi aşık olduk ki dedim tamam burdan yürür bu iş. Yarrağımı yürür. O zaman evlilik falan aklımın ucundan geçmiyor tabi, ne bileyim bi zaman sonra olayları o şekil değerlendireceğimi. Bilsem baştan hiç bulaşmazdım asjslwmsowlala. Aşık olduğum tipin sorumlulukla alakası yok aynı benim gibi ipsiz sapsız bişiy. işin kötüsü hoşlandığım tipleme bu, genel.
Geçen annem evlenmelik bi çocuk gösterdi. Yani tanıyom çocuğu zaten de aklıma sokmaya çalıştı, yeminle içim bayıldı. Çok başarılı çok beyefendi amk fevkaladenin fevkinde diyecem o derece bi velet. Dedim anne bu bana fazla temiz kirletilmeyi bekleyen bi sayfa gibi bunun aklını alır masumiyetiyle beraber pazara çıkarırım dedim.
Yani özet olarak, evlenmelik tipler bayıyor, it kopukla boşa kürek çektiğimi kabul ettiğimden dolayı da aşk evliliği yapabilceğime olan inancım bitti, dibi kazındı. Böyle hayatın anasını sikeyim kurgusal geleceğime bakın...
Edit: entryi bi daha okucak kadar işsiz olduğum için okudum ve şunu farkettim. Aşk evlililiği yapanlarla aşk ve mantık evliliğini bir arada yapmayı başaranları ayırmayı unutmuşum. Entrynin en başında ettiğim hakaretler aynen devam edip, aşkla mantığı evlilik kurumunda birleştirebilen o muhteşem beyinlere, ne istediğini bilme duygusuna olan hakimiyetlerine saygılarımı sunarım....
