sadece şansına belki iyi insan denk gelirse diye evlenmekten başka çare bırakmayan gerçektir. çevremize baktığımızda kimsenin kimseyi çok çok uzun yıllar geçirmeden tanımanın, imkansız olduğunu biliriz. mesela; üniversitede kucaktan inmemiş bir kız, okul bittikten sonra türban bağlarsa, namuslu müslüman sıfatı altında alakası olmadığı bir eş bulabilir. evlendiği kişiden çok daha iyi tanıdığım, bütün iğrençliklerini, pisliklerini gördüğüm bir çok insanı, eşi hiçbir zaman benim kadar iyi tanıyamayacak be arkadaş. birbirinden önce ne yaşadığını, neler yaptığını bilmeyen iki insanın, hayatının geri kalanını beraber iplemesi ne kadar samimi olabilir?
Evlilik muessesi gecmiste ne olduysa oldu artik birbirimizi hakedidiyoruz kafasinda degisik bir muessesedir. Kesinlikle zor ve kutsaldir. Saygi cercevesinde cok da samimidir.
birbirine söz vermenin, varlığının başka kimsenin olmayacak olmasına değer olduğunu kabul edecek kadar kıymetli olduğunu hissetmek ve hissettirmenin, doğumundan bu güne yarım kalan her yerinin onunla tam olacağına inanıp altına imza atmanın samimiyetsizlik olduğunu iddia eden söz.
tabi ki gereksizlik. insanlar sürekli değişim göstermekte. Artık kimsenin birbirine ne ihtiyacı ne de tahammülü var. çok çok emin olmadan evlenenlerin sonu da belli zaten. 2002 yılında annem ve babam boşandığında kendimi çok kötü hissetmiştim herkes mutlu mesuttu sınıfta ayrı olan ailenin çocuğu bir ben vardım. yıl olmuş 2014 üniversiteden mezun olurken gördüm ki bütün üniversitede ki neredeyse herkesin anne ve babası ayrı. insanlar birbirlerini bir yere kadar çekebiliyorlar bunu anlayın ve evlenmeyin.
bal dudaklı, blue jeanli, sırt çantalı ve bursla hayatını geçindiren delikanlım, bireysel düşüncene saygımın sonsuz olduğunu beyanla ek olarak; evlilik sadece atılan bir çift imzadan ibaret değil, hani şu senin doğduğun, büyüdüğün, yetiştiğin ve topluma adapte olduğun bir okul var adına "aile" diyoruz biz. ilkel göçebelikten site yaşamına geçen insanoğlunun birlikte yaşama iradesini bir arada tutan şeyin bir diğer adı da "hukuk"tur -tabi hukuk diyince senin aklına anayasa, parlamento falan geliyor- evlilik kurumu da nesebin şeffaf olmasını sağlar, kim kimin soyundan geliyor bunun bilinmesi da ancak hukuki yolla olur, sicil tutulur, kayıt altına alınır, bunun adı evlilik olmuş işte... senin gereksiz bulduğun şey evlilik kurumundan doğan sorumlulukların ağır gelmesinden başka bir şey değil. kimi bu sorumlulukları hiç dert etmez, kimisi eder, kimisi sadece sikinin gireceği deliği/deliğine gireceği siki düşünür...
Gereksizdir. Artik insanlar birbirlerini cekemiyor. Cunku kadin kismi cok haddini asmaya musait durumda. Bu durum aileyi etkiliyor. Evliligi evcilik sanan kizlar, evliligi yatak odasi olarak goren erkekler yuzunden aldatmalar, bosanmalar ve ölümler cogaldi.
zaten hergun 3. Sayfa haberleri okuyan bir bunye evlenmez. Su var ki bugun dunyadan bihaber olmayan biri biliyor ki evlenip digerlerinin basina gelenlerin kendi basina gelmeyecegini dusunmesi asiri ozguvendir. Einstein'in dedigi gibi aynı şeyi defalarca yapıp farklı bir sonuç almayı beklemek aptalliktir. insanlar evlenmis bazisi 2. 3. Kez evlenmis. Herseyin harika olmadigi mechul. Evlenip bosanip aldatildigi halde nafaka odeyeni, helal rizkinin pesindeyken eve aniden erken geldiginde karisini sevgilisiyle beraber bulani artti. Zaten sevgili edinen evliler var amk. Bu nasil bir is !!
butun bunlara ragmen evlenen kendi kasinmistir. Zaten bir insan evliligi anne babasinin iliskisine bakarak ister veya istemez. Ebeveynlerin iliskisinin kalitesi cok onemlidir. Sozluk yazarlarinin itiraflarindan okuyup soyleyebilirim ki ailesiyle arasi ve iliskisi iyi olmayan ebeveynleri arasindaki iliski iyi olmayan pek cok kimse var.
Ozetle, devir yalnizlik devridir.
Sikerim 30 umda veya sonrasinda evlenecegime bakir, bekar, yalniz gebereyim daha iyi.
Sevilen kişiyle birlikte yaşamaya toplumun hor gözle bakmaması için devletten izin alınması bakımından da gereksizdir evet.
Insanin kendiyle ilgili belki de en özel ve kişisel tercihi ve seçimi için devletten izin alıp 'sözleşme' imzalaması kadar saçma ve acınacak çok az şey vardır sanırım.
evliliğin amacının sadece cinsellik ve çocuk yapmak olduğunu düşünenlerin yanılgısı.
insanlar aslında hayatı paylaşmak, birbirlerine destek olmak, kötü günleri birlikte aşmak ve en önemlisi aile kurmak için evlenirler. cinsellik ve çocuk yapmak evliliğin sadece teferruatıdır. eğer paylaşımcılık hamurunuzda yoksa, yani aşırı bireyselciyseniz zaten evlenmek size göre değil demektir. o zaman hiç boşu boşuna evlenip de sonradan anne babası ayrı kalacak çocuklar dünyaya getirmeye kalkmayın. ancak bu durumda olup da evlilik kurumunun "gereksiz" olduğunu söylerseniz kendi düşüncelerinizi kendiniz gibi düşünmeyenlere dayatmış olursunuz ve bu da sizi haklıyken haksız duruma düşürür. tek tip düşünce işte bu yüzden zararlıdır.
