salt erkek egemenliği şeklindedir. erkek her nedenle evlenmiş olursa olsun kadından faydalanabileceği en yüksek derecede faydalanmak ister. faydalanır.
simone de beauvoir.. sözlüğümüzde ismi geçiyor. ne büyük mutluluk.
bir de anlamaya çalışalım. geleneksellikten bahsetmiş. yani esasında kabullendiği gibi denilmesi saçma, onlara başkaldırıyor.
dünya üzerinde bütün kadınlar akılları ermeye başladığından itibaren, gelinlik giymeyi, anne olmayı hayal eder, kendilerini buna hazırlarlar. 5-6 yaşlarındaki kızlara sorun büyüyünce ne olacaksın diye; ya gelin derler, ya anne.
yüzyıllar boyunca kadınlar evlerinde oturan, eğitimsiz, kendini geliştiremeyen, her zaman erkeklerin yanında ikinci cins olmaya mahkum varlıklardı. zihin kapakları açılmıyor, derinliği merak edilmiyor, et yığını, aşağılık birer yaratık oldukları düşünülüyordu. nedendi peki bu? toplumsal bir ahlak bozuklugudur, karmaşadır bunun altında yatan. kadını anne olmaya iten sebep sahip oldugu içgüdülerden ziyade, toplumsal yönlendirme. toplumsal güdüler. toplumun kadına açtığı alan, seçtiği yol bu. kadının en başında seçme şansı olsaydı emin olun, bir erkeğe hizmet etmeyi, hayvan gibi durmadan doğurmayı, dünyaya kendi gibi ikinci sınıf varlıklar getirmeyi göze almazdı.
hala da kadını ezen o iğrenç bakışlar değişmiş sayılmaz. yüzlerce şair, yazar, müzisyen, akademisyen çıktı bu kadın ırkı içinden. o karanlık çağların üzerinden yıllar geçti, yüzyıllar.. fakat beyinler hala fakir, düşünceler bir o kadar sığ ve paylaşılamayacak kadar çirkin.
"kadınlar her yerde sokakta, barda, okulda, kütüphanede... ayrıca ucuz ve kolay ulaşılabilir."
tam bir karanlık. tam bir zihin bulanıklığı. geri bir zekanın bile olmayışının hazin sonu.
yıl 2008. kadın ; ucuz ve kolay ulaşılabilir bir mal olarak görülüyor. kadın istismarının suçlusu gene kim?
ataerkil düzen sadece ezmekte değil kadınları, bir de satmakta.
şaşırmıyoruz. insanların kararları ihtiyaçlarını belirler. ya kafası yoksa adamın? ya kuşbeyinsize? tam teşekküllü bir beyne ve düşünme kapasitesine de ucuz ve kolay yollardan ulaşılabiliyor mu?
Toplumun zorla insanların aklına soktuğu, uzun vadeli tiyatro sahne oyunundan başka bir şey olmayan, insanların mutlu olduğunu sanarak Polyannacılık oynadığı sahte bir dünyadan ibaret, düpedüz saçmalıktır. Maksimum 10 yıl ömrü vardır (aslında 3 yıl bile değil), 10 yılın sonunda çiftin boşanarak kendi özgürlüğünü kazanması iyi bir fikirdir!
