ne güzel dünya umurumuzda değildi. hayatı ciddiye almıyorduk. cebimizde sağa-sola gidecek 3-5 liramız varsa mutluyduk. ne olduysa askerden sonra oldu. askerden gelince artık herkes sana oldun gözüyle bakmaya başladı. adam akıllı bir işe girmen gerekiyordu. hani o karşılıksız atfedilen anne sevgisi vardı ya... annen bile senden umar bakışlarla bakıyordu sana. bir yetişkindin artık. babandan para bile isteyemiyordun. utanıyordun. bu baskıyla hiç sevmediğin bir işte çalışmaya başladın. lay lay lom zamanlar geride kaldı. ve kendinden beklenmeyecek duygulara giriyordun. parkta dolaşan bebekli yeni evlilere özenmeye başladın. n'oluyordu lan sana? evlilik mi, o ne ya, dediğin günler ne çabuk geride kaldı. bu babalık dürtüsü nereden geliyordu? küçücük çocuklar neden bu kadar şirin gözüküyordu?
19 yaşıma geri dönemez miyim yahu? büyümek istemiyorum.
