Özgürlüğünü sınırlandırmak, başka bir insanın ve belki çocuklarınızın sorumluluğunu almak, 30-40 yıl boyunca onlara bakmak, hayata hazırlamak ve tam rahat ettim derken ölüp gitmek...
Gerçekten evlenebilen erkekleri anlayamıyorum, her tarafta flörte, one-night’a hazır kadınlar, eve istediğin saatte girmek, saatlerce işimizin üzerine çalışabilme özgürlüğü varken altı üstü kadın olan bir canlı ile evlenebilmeyi anlamıyorum.
Erkekler nasıl evlenebiliyor, gözleri nasıl kapanıyor bu kadar?
Beni cildirtiyor acikcasi. Ama iste maddi imkansizlik yuzunden hayata bir anlam katma arayisi olumsuz sonuclaniyor. 102 yasinda bekar biri olarak olecegim.
