evlilik kolaymıdır. iki tane yumuş yumuş, aşk pıtırcığı sevgiliyi aynı eve tıkarsın. sonra bu iki insan bir anda işin içine ailelerde girince, neye uğradığını şaşırır. kadın ev temizliği ,iş ,güç sorumluluklarıyla başa çıkmaya çalışır, erkek evin maddi yükünü üstüne alır annesinin şefkatini bekler felan filan. derken evliliğin ilk yılları kabus gibi geçmeye başlar. eğer çoook büyük problemler yoksa bütün bunlar bir kaç yıl içerisinde rayına oturur. kadın da erkek te düzene alışır. herşey düzelir. ama adı üstünde evlilik birbirinize verilmiş sözler var. bu sözleri yerine getirmek için sonuna kadar mücadele etmek gerekir. sabırlı olmak lazım evlilik çocuk oyunu değildir. bekleyin hoşgörülü olun herşey düzelecek.
zamanla erkek kadın dırdır ederken hiç tınmadan tv sini izleyecek "hım hım haklısın" diyip geçiştirmeyi öğrenecek
kadın da adamın arakdaşlarıyla dolaşması, evi dağıtması gibi basit şeylere sesini çıkarmamaya başlayacaktır.
birbirinizi kabullenme süreci zordur. ama imkansız değildir. hemen pes etmek yok....
am aramışsa bulmuştur.
ama bir yuva düşüncesine, çocuklarımın babası olacağım düşüncesine, evlilik olgunluğuna, tek yastıkta kocayalım hedesine, işten eve dönünce kucağına atlayacak çocuklarının o mutlu hallerinin hayaline yabancı ise eğer evet, bulamamıştır aradığını.
derhal o evliliği bitirmesi gereken erkektir, zira iki taraf içinde bu evliliğin devamı yıpranmaya sebebiyet verir. erkeğinde kadınında hayatını sınırlamaması gerekir, aranan bulunamamışsa muhtemelen başka bir yerlerdedir. aramaya devam etmeli.
