birkaç zaman çok imrendim ama artık imrenmez oldum.
daha 5 ay önce başkasıyla görüşen arkadaşlarım 5 ay içinde başkasıyla tanışma/nişanlanma vs. değil direkt evlendiler...ne ara sen 4 yıllık sevdiğini unuttun da bir başkasıyla 5 ay içinde evlenebiliyorsun? benim aklım almıyor. onların yerinde olsaydım gönlüm de almazdı, yüreğime sığdıramazdım.
sevgili geçmişim kabarık değil, görüştüğüm birkaç kişiyle de güzel anlar paylaştığımı söyleyemem. sinemaya gitmektir, el ele tutuşup saatlerce yürümektir, güzel bir yere gezmeye gitmektir, zamanlı zamansız o kişinin seni düşünüp hediye almasıdır, güzel bir anı paylaşmaktır vs. bunlar bana o kadar uzak ki...çirkinlik ya da asosyallik de değil de sanırım kısmetsizlik diyebiliriz bunun adına da.
her neyse...belki yarın bir gün evlensem o kişiyle aynı yatağa girdiğimde aklımda/kalbimde kimse kalmamış olacak. ama daha şurada birkaç zaman önce imrendiğim ve artık imrenmiyor olduğum o arkadaşlarımın kalbinde/aklında başkaları vardı; biliyorum. belki de hâlâ var...geçende youtube'da bir şarkı videosu gördüm, altında "evliyim, çocukluyum ama 15 yıldır seni unutamadım be, bu ikimizin şarkısıydı" diyordu bir yorumda; sadece ağladım. yarın bir gün bizlerin evlendikleri kişilerin de akıllarında/kalplerinde en derinlerde başkaları kalmış olacak belki de; kendimi düşününce böyle olsun istemezdim.
en yakın dostumun bir yakını ev hanımı ve eşinin iyi bir işi/iyi bir kazancı varken adam kadına 1 tl dahi vermiyor ve hiçbir ihtiyacını almıyor; bunun yanı sıra mutfak ihtiyaçları da çoğu zaman alınmıyor. aşırı derecede cimri birisiyle evlendiği için çok acı çekiyor ve belli başlı ihtiyaçları için dostumdan birkaç sefer para istedi, dostum da maaşının bir kısmını karşılık beklemeden bu kadına gönderdi. merak ettim, sosyal medyada var mı vs. diye...açtı dostum fotoğraflarını gösterdi; öyle mutlu pozları var ki eşiyle..."eeee, bu nedir?" dedim; "işte öylesine gösteriş olsun diye, normalde çok mutsuz, ağlıyor hep, boşanmayı düşünüyor". evet, gerçekten öyle; o gördüğünüz mutlu fotoğrafların çoğu aldatıcı...artık istesem de imrenemiyorum...istesem de imrenemem. fotoğraflarda gülümseyen insanlar normalde mutsuz çoğu zaman; ama bir şekilde hayatını devam ettiriyor.
evli olan arkadaşlarımıza "bir kere görüşsek, özledim seni ne zamandır" diyemiyoruz eşiyle çocuğuyla vakit geçirsin diye...ama o kişiler çoğu zaman eşiyle/çocuğuyla vakit geçirmiyor. sosyal medyanın esiri olmuş aynı evde yaşayan birbirinden kopuk aslında birbirini sevmeyen ama elalemin evlilik baskısına dayanamayıp "rastgele" birisiyle evlenmiş kişiler çoğu...istesem de imrenemez oldum...
çocukluğunuzun her anı'nı beraber geçirdiğiniz arkadaşınızın siz 30 yaşında hala bekar gezerken evlenip mutlu bir aile tablosu çizmesi evine sizi davet edip birde üstüne oğlum daha önce evlenmediğime pişmanım hayatım düzene girdi gibi pskolojinizi etkieleyecek laflar etmesi üstüne birde yeni doğan çocuğunu kucağınıza verip erkek adam'ın erkek çocuğu olur deyip bak biz yaptıkmı böyle yaparız, gibi kelimeler ile sizin üstünüze oynaması olayın diğer boyutudur, evine davet ettiği gün size özel olarak komplo kurulmuş hissedersiniz.
evlilik imrenilerek yapılacak bir seçim değildir.
not:millet evlendi aman bende evleniyim diye alalacele siktiri boktan birini seçersin. sonra kafanı çok vurursun. aklı olan bekar kalır. kendi hayatım kalmadı lan.boğuluyorum.evlenmeyin.
