38 yaşındayım ve evlenmeyi düşünmüyorum. Evlenenlere saygım var sonuçta her insan hayatta kendi yolunu bulmalı ve o yönde ilerleyebilmeli. Benim yolumda böyle olabilmeli.
Benimdir.Bekarlıktır, keyiftir, eğlencedir değil.Ben aşka ve sevgiye olan inancımı kaybettim.O kavramlar artık benim gözümde yoklar.Hatta aseksüel olmayı da düşünüyorum ama o biraz zaman gerektirebilir.Velhasıl kelam evlilik yok.He aşka, sevgiye inansam birşey değişir miydi? Büyük ihtimalle hayır.Ben tercih edilecek bir model değilim.Neyse bu kadar.
Türk erkeklerinde çok yaygındır. Mantıklı bakılınca çok saçmadır. Klasik türk aile yapısında her türlü cefayı çeken kadındır ve buna rağmen türk kızları evlilik meraklısı türk erkekleri ise evlenmek istemeyen konumundadır. Türk kadını açısından temizlik, yemek , bulaşık, kısıtlanma, çocuk bakımı, cinsel obje olmak gibi anlamları olduğu yadsınamaz bir gerçektir. Türk erkeği açısından da bunların zahmetsizce gerçekleştireceği anlamına gelir.
''tibet'e gidip dünyanın sırlarını çözücem. bedava doktorluk yapıcam. '' bunu söyleyen ve buna yakın düşünen kişiler ilk önce türkçe dilini çözmelidirler.
eski bir çin öğretisinde şöyle bir hikaye yer almaktadır; bir zamanlar, genç bir çin prensi, gözleri görmeyen bir keşişden yardım dilenir.
günlerce ve haftalarca monk'a ''burada mutlu değilim, dünyayı gezicem, insanlara yardım edicem, iyilik yapıcam'' der. bu olay, monkun huzurunda diz çöken prensin devinimler halinde söylediği sözcüklerin sessiz çığlığında, eski tanrıların ihtişamı altında aylarca devam eder.
bir gün monk sessizliği bozar ve dudaklarının arasından şu sözcükler çıkar: ''niyetin iyi olsa da genç adam, yapacağın işi sikeyim. çince öğren.''
Olum manyak mısınız ne evlenmesi. Evlenmeye, it gibi çalışıp ev geçindirmeye ve çocuk yapmaya mı geldiniz bu dünyaya. Yaşmaya geldiğim dünyayı gezip arkamda beni tanıyan mutlu insanlar bırakmadan kendimi emekli sigortalılar mezarlığına koymaya niyetim yok.
bir gün, bir akrabamı ziyarete kom şubeye gittim. öğlen molasına denk getirmiştim özellikle ki adamı mesaisinden etmeyeyim.
bunlar da oturmuşlar çay sigara muhabbet ediyorlar. konu dönüp dolaşıp evliliğe geldi (ben o sırada daha univ 2. sınıfım sanırım)
herkes anlatıyor, ne kadar yorgun argın olsalar da cocukların baba demeleri herşeyi bitiriyormuş; sarılmaları her türlü mutsuzlugu siliyormuş vs vs vs tam onlar böyle allı ballı anlatırlarken içlerinden bir tanesi:
"page evli degilsin sen dimi, manita falan da var mı?"
"var abi -" (adamlar sözümü kesti)
"olum bak sakın bi manyaklık edip de evlenme sakın"
"bak page farkettin mi herkes çocuklarından bahsediyor: karısından bahseden var mı?" dedi bir başkası;
"bak page herkes ağır bir depresyon sonucu evlenir, aklından çıkartma" dedi akrabam ve hepsinin aynı fikirde oldugu tek şey buydu.
38 yaşındayım ve evlenmeyi düşünmüyorum. evlenenlere saygım var sonuçta her insan hayatta kendi yolunu bulmalı ve o yönde ilerleyebilmeli. benim yolumda böyle olabilmeli.
