Bir daha düşünün diyecektim demişler, zamanla aşk biter sevgi alır yerini , karşınızdaki kişi iyi bir anne ya da baba olabilecek mi ona bakın. Merhametli ve saygılı mi ona bakın. Beraberken konuştuğunuz şeyler ya da zevkleriniz uyuyor mu ona bakın. Önce ben demekten vazgeçemeyecekseniz hic evlenmeyin.
Arkadaşlar, evlenmek istiyorsanız, evlenin. Son zamanlarda şunu görüyorum, 30 yaşlarında olup evlenmemiş ne kadar insan tanıyorsam vücutları acayip tepkiler veriyor. Anne ve baba olma yaşlarının geçtiğini düşünüyorlar sanıyorum, değişiyorlar, korkuyorlar, huzur bulamıyorlar, gerçekten çok yanlış seçimler yapıyorlar. Acele etmeye çalışıyorlar. Özellikle doğurganlığın azalması ciddi sıkıntı demek bazı insanlar için. Ki emin olun normal. 30 yaşındayım, bebek görüyorum ve evleneyim yaaa diyorum. Bunu diyen ben, nikah masasında insan terk edecek karaktere sahibim. Yaş ilerledikçe daha keskin bir istek oluşuyor bebek için. Normal bir durum. Bundan kaçamayız.
Haliyle artık çok didik didik incelemek yerine, eğer evlenmek ve ebeveyn olmak istiyorsanız, kendinize ve evliliğe en uygun adayı belirleyin. Evlenin. Çocuk yapın uygunsa her şey. Aklınızda kalacağına, 40 yaşına gelip keşke diyeceğinize deneyin.
Yoksa evliliğin ne kadar özellikle günümüze uygun olmadığını hepimiz biliyoruz. Ben bıraksalar beni 98 sayfa yazarım. Ki Sanki bunu yazmayayım diye birilerini beni tutmak için görevlendirmişler gibi davranıyorum, onu da biliyorum. Evlilerin boşanmaya ne kadar meraklı olduğunu yine hepimiz biliyoruz. Ancak evlenmemek ve çocuk istiyorsanız ona ulaşamamış olmak sonrasında daha çok acı verir.
Haliyle evlenin istiyorsanız. Burada da sanki izin veriyormuş, sanki benden izin almayı bekliyormuşsunuz gibi konuştum değil mi? Ah Çok zor.
Edit: gençler biz türkiye'de yaşıyoruz ve maddi durumu belli insanlarız. Ebeveyn olmak o çocuğun toplum karşısında nasıl etiketleneceğini düşünme sorumluluğunu getirir. Yoksa herkes biliyor çocuk sahibi olmak için evlenmek gerekmediğini. Seks sonrası olan bir şey. Rica ediyorum..
Efendim en kötü durumda olayı toparlayacak kadar olgun olabilecek,
karşısındakine her durumda saygı duyabilecek,
farklı fikirlere müsammaha gösterecek,
iş konusunda iş bölümü yapıp hemen organize olabilecek,
evlendiği kişi ile kendisinin; 'beklentisini' karşılayabilecek; maddi getirisi kesinlikle olabilecek
olanlar
hem fiziken beğendiği şahsı tanıdığını, ruhende kendisine uygun olduğunu düşündüğü kişiyle evlenmeyi düşünürken bile 10 kez düşünecek;
öyle karar verecek.
Malesef bu evcilik değil. Kimse evlenmek zorunda da değil.
Bu işin altından; kalkabilecek olanların yapması gereken bir durum.
Bu toplumun ve yeni nesillerin sağlığı açısından da çok önemli bir konu.
Tavsiye olarak kimseye bir şey deme hakkımız yok ama asla asla asla evlenirken aklınızı kullanmayınız.
Bunu neden mi dedim?
Etrafınızda mutsuz olan insanlara (kadın erkek) bakın.
Hepsi "şimdi ki aklım olsaydı" diye ağlıyor.
Bunun için evlenirken gönlünüzü kullanın.
Konuyu daha basit örnekleme ile açıklayıp konunun sağlamasını yapalım (evet, evlilik süreç yaşam olarak zor bir matematik problemi gibidir) evlilik de aklı değil de gönlünüzü dikkate aldığınız zaman olası bir mutsuzluk da daha az acı çekersiniz.
Bunun için "aaah şimdi ki gönlüm olsaydı" diyen insan "aaah şimdi ki aklım olsaydı" diyen insandan daha azdır.
Bir yemek olarak evliliği düşünün.
Sevdiğiniz bir yemeği yemek gibi, az olduğunda karnınız doymasa bile tadı ile buna katlanırsınız.
Sevdiğiniz bir ayakkabıyı veya t-shirt ya da elbise gibi düşünün. 3-4 sene giymeyip 1 sene sonra yırtılsa da renk atsa da fazla giyemezseniz de beğenerek giydiğiniz için bunu tolere edebilirsiniz.
Akıl her zaman yanılabilir hata yapabilir ve yönlendirme yapılabilir etkilenebilir.
Ama gönül öyle değil.
Daha az hata yapar daha az yanılır ve yönlendirme yapılamaz.
