Düğüne gidiyorum ki çok nadir oluyor bu. Nefret ediyorum düğünlerden. Yeni akraba olmuşlar, komşular, oradan buradan tanışılan arkadaşlar, dıdısının dıdıları müthiş bir samimiyet duygusu ile birbirlerinin parmaklarını tutmuş, ayaklarını yere vura vura oynuyor. Bazıları oynarken duvara çıkıyor. Öncesinde en gürültücü halleri ile davullar zurnalar çalıyorlar sokaklarda. Kornalar hiç susmuyor. Kültür farkını buram buram hissediyorum. Yanlış anlaşılmasın bir kültürü eleştirmiyorum, son derece gürültücü bulduğumu söylüyorum. Anlam veremiyorum sadece.
Böyle dans eden insanlardan birinin kızını ya da oğlunu alıyorsun ve evlilik bu dans gibi yaşanıyor. Herkesle evleniyorsun. Orada oynayan şişko teyzeler, masanın altında içki içen amcalar. Herkesin söz hakkı oluyor resmen. Anneler rahat bırakmıyor asla. Kavga ediyorsun, bir bakıyorsun barıştırmak için 99 kişi gelmiş evine.
Evlilikler dediğim gibi aynı bu danslar gibi gürültülü yaşanıyor. Biz sahiden evliliğin iki kişinin arasında yaşanan son derece mahrem anlar bütünü olduğunu anlamış değiliz.
Mesela ben düğün, nişan falan istemem diyorsun, benim kültürümde yok diyorsun, hiçbir şekilde kabul etmiyor karşı taraf. Kabul etmiyorlar ve kız isteme için onlarca insan geliyor evine. Hiç tanımadığın insanlar seni istiyor. Pazarlık yapılıyor bi süre sonra, ben şunu alırım, bunu alırım.
Arkadaş hangi kültür evliliği bizler gibi zorlaştırır ya? Bu kadar kalabalık, gürültü, bunca insan niye işin içinde? Evlenmek bu nedenle saçma. Resmen bu kalabalığa bulaşmak istemiyor genç nesil. iyi yapıyorlar bence.
9 kez evlendim, 14 kez boşandım, ben artık bulaşmıyorum mesela.
Ruh öküzünü değil, ruh ikizinizi bulursanız saçma olmaz, Ballı lokma tatlısı olur.
Meselâ kendine yetebilen,evrenle, insanlarla ve en önemlisi kendiyle barışık, yaşamı huzurlu ve yanısıra eğlenceli kılacak bir insana hangimiz " hayır" diyebiliriz ki?
Olsa olsa, atem tutem ben seni, şekere katem ben seni deriz.
evlilik eyleminin gerçekleşmesi için sadece sevmek yetseydi saçma olmazdı bence de. fakat dışarıda gördüğüm kadar çevremde de gördüğüm şeylerden sonra bana da saçma gelmeye başladı. her iki tarafın da yok ailesi, yok sülalesi ıvırı zıvırı devreye resmi anlamda girince dünyanın en saçma ve yorucu eylemine dönüşüyor.
evlenmenin üremekten çok başka bir şey olduğunu bekarlar bilemez.
ipucu; alakası bile yok diyebilirim. o dışarıdan görünen sadece. Avrupa'da same sex marriage serbest olan ülkeler seksi mi düşünüyor, alakası yok çok uzaktan. evlilik mal ve hayat paylaşma, yönetme kurumu. çocuk da bonus. seks sadece keyifli bir kaç an. seks için evleneceksen hiç bulaşma.
Eğer dini hassasiyetiniz yoksa cidden neden evleniliyor ben anlamıyorum. Çocuk da zaten artık istenen bir şey değil. O aile kurumu kaosuna bile isteye girenler beni şok ediyor. Yaşa abicim birlikte baktın iyi gidiyor çocuk isteği var evlen yok iyi gitmiyor mu ayrıl geç. Düğündü ailelerdi bayramıydı seyranıydı sürekli aynı evde birbirine tahammül etmeydi yahu ne gerek var.
bence evlilik, çocuk yapmaktan veya dini hassasiyetten ziyade cinsel ihtiyacı karşılamak için yapılıyor.
insanoğlunun temel ve biyolojik ihtiyaçlarından birisidir hiç şüphesiz.
Evlenmek neden hala bu kadar kutsal ve vazgeçilmez bir şeymiş gibi gösteriliyor anlamıyorum. Zaten hayat karmaşık, bir de iki kişinin birbirine tam uyum sağlaması mı bekleniyor? insanlar değişiyor, büyüyor, bazen birbirinden uzaklaşıyor. Evlilik adı altında zorunlu bağlılıklar beklentiler ve sorumluluklar eklenince çoğu zaman sadece strese dönüşüyor. Mutluluk, zorla tutunmaya çalışmakla değil, özgürce yaşamakla mümkün bence. Tabii ki sevenler için güzeldir, ama illa herkesin bu kalıba uyması gerekmiyor. Saçma çünkü mutluluğu tek bir modele sığdırmaya çalışmak anlamsız.
