Hayatta bir başına olmamak, sevip sevilmek, senin için meraklananların olması. Evet analar babalar var ama onların da bir vakte kadar ömürleri var. Bence hayatını aşık olduğun bir insanla birleştirmek güzel fikir. Mantık evliliğidir falan hiç benlik degil; sevmediğim insanın yanında duramam, dursam da uzun sürmez. Sevgililer iyi hoş ama insan zaman ilerledikçe anlamlı bağlar arar. Evlenince bunun muhteşem olacağını ve öyle devam edeceğini bilemezsin. Ama sevgi oldukça sorunlar da çözülür. Belki de çözülmez. Önemli olan gerçekten sevmek ve sevilmek.
Tabii ki yalnız da var olunur ama tuzsuz yemek gibi hissettirir.
yalnız ve kederli ölmemek için. gerçi evlenince bunun böyle olacağının garantisi yok. Ancak ihtiyarlık var bunamak ve muhtaç olmak var bu duruma düşenlere de ancak çocukları ve torunları sahip çıkar.
Aşık olmak diyen romantikler; evlendikten 2 yıl sonra o güzelim dokunmaya kıyamadığın caaaaanım kız uykusunda zaaaaart diye osurunca aşktan pek eser kalmıyor.
Aşk bitiyor yani, daha önemli şeyler lazım. Beraber yaşamayı sevmek gibi.
Edit : ne eksiliyorsun kızım? Sen pırt diye osuruyorsun sanırsam?
