yeni nesiller olarak günümüz toplumunun aile düzenini gördüğümüzde bunu yadırgamamız ve evlilik müessesesinden soğumamız çok normal. sıkıcı geliyor abi. mecburiyetler ve sorumluluklarla dolu, kısıtlanmış bir hayat gibi geliyor.
ama unutulan nokta şu;
nesille beraber aile düzeni de değişiyor zaten. yani sen evlendiğin zaman hayatının o gördüğün kasvetli manzaralar gibi olacağını bilemezsin. birincisi sevdiğin kişiyle evleneceksin, ikincisi kendi hayatını dilediğin yönde inşa edebilirsin.
gündüz işe giden, akşam eve gelip pırasa ıspanak yiyen ve evde survivor izlerken çocuk ağlamalarıyla başı şişen bir evlilik hayatı canlanıyor gözümüzde. ama gerçeğin nasıl olacağını adım atmadan bilemezsiniz.
hoş evlenmiyoruz da ne oluyor. beklediğimiz mutluluğu bulabiliyor muyuz sanki?
herkes evlenmek zorunda ama dimi. daha 5 yaşındayken düğünlerde gelinlik giydirilen kız çocuklarının en önemli hedefi evlenmek olacak tabi, öyle olmalı. olur da 26-27 yaşına kadar evlenemezse etiketlenmeli. sonra da karşısına çıkan ilk penisliyle evlenmeli. devamı; mutsuz insanlar, cinayetler, mutsuz çocuklar...
evlenmiyorum arkadaşım. yukarı tükürsem salak sülük tip, aşağı tükürsem dingil; evlenmiyorum. zaten evlenince boncuk mu buluyoruz sanki? hazırlıkları ve sonuçları dahil olmak üzere koskocaman bir hayal kırıklığı, huzursuzluk, memnuniyetsizlik; tam bir fiyasko. iki tane kıçı kırık sembolik halka için bir ay sokaklarda mı gezeyim? parmağıma bağlanan kurdeleyi kesmeleri için simli, boncuklu makas mı alayım? bekaretimi temsil etmek için belimi kırmızı kurdeleye sardıklarında duygulanıp gözyaşı mı dökeyim? hem iç çamaşırlarımı kocacığımın annesiyle seçmek istemiyorum ben. sonra düğün mü yapayım? akşam sevişeceğim diye annemle karşılıklı göbek mi atayım?
benken, bize; tekilken çoğula mı döneyim?
sizin evliliğiniz bol olsun, çocuk yapın, ben de seveyim. bu kadar.
edit: ben de isterim birisine sarılıp uyumayı. fakat sarılıp uyumak için bunlara katlanılmaz.
evliliği istememek, evliliğin tamamen mantıksız bir eylem olmasından kaynaklanmaktır.
evlilik neden mi mantıksız?
1) evlilik öncesi yapılacak hazırlıklar (nişan, kına, düğün vs.) çok sancılı bir süreçtir. bunların hazırlığı insanın ömründen temiz bir iki sene götürür. eh, koşuşturmanın yanında cebinden bir ton da para çıkmaktadır. hele ki sırf iki göbek atmak için düğüne milyarlarca para vermek aptallıktır.
2) şayet evin para kaynağı yalnızca erkekse, istanbul gibi büyükşehirlerde geçinmek zordur. öyle "ev alayım" demekle ev alınmaz. malum, evler artık ateş pahası. kiraya çıkayım desen, o da olmaz.
3) çoluk çocuğa karışacaksan hayatında birçok şeyden feragat edeceksin evvela. he çocuğun mamasıydı, beziydi, okul giderleriydi, harçlığıydı ve akla gelmeyen bir sürü masrafıydı derken çok para gider. maddi külfetten öte bir şey değildir.
4) evlilikte canım cicim ayları bittikten sonra tekdüze bir hayat yaşamak da bayar insanı.
velhasıl, evlilik dünyadaki en saçma şeydir efendim.
arkadaş çevresinde evlenen 10 çiftten 7'sinin ilk 3 sene içinde boşanma eşiğine geldiğini ve 5 sene içinde bu 7 çiftten 4'nün boşandığını gören insan evlatlarından evlilik hayali beklenmesi abes olur.
bak daha 3 hafta önce nikahları kıyılan ve düğüne 10 güncük kalan arkadaşlarım boşandı. bildiğin gerdeğe girmeden düğün olmadan 5 gün evli kalıp boşandılar. çok değişik kafalar bunlar.
sevgili olmak güzel birşeyken evlenip onu niye katledelim ki.
boşuna evlenince daha güzel demeyin. bütün sorumluluğu üstüne almanın nesi güzel. hadi evlendin sadece sevdiğinle mi evleniyorsun sanki onun ailesi onun akarabaları onlara karsı da bozmaman gereken gereksiz bir tutuma giriyorsun. niye yeni bir aileyi benimsemek zorunda kalasın ki?
Gençliğinde bir kadını/erkeği seversin. Ömrünü ona adar, her şeyini onunla paylaşırsın. Sonra bir gün seni acımazsızca terk edip sevmediğini söyler, gelecek görmediğini söyler.
Tabi siz sonrasında hayatında olmasını istediğiniz tek kadını kaybedince kim gelirse gelsin bir başkasını sevemez. Başkası ile evlenmek istemezsiniz.
