Ben doğursam sanırım çevrem beni reddeder. Ama bu bahsi geçen kadınları ağzı açıl izler, hatta onlara hayran olurlar. Şey ikiyüzlülüğüne ve samimiyetsizliğine benziyor bu biraz: hani oğlunun aşık olduğu kız alevi diye sorun çıkaran, istemeyen ama yurt dışından ecnebi geline izin veren hatta mutlu olan aileler gibi.
zengini sosyetesi yaparsa kimse bir şey demez ama fakiri yaparsa töre cinayetine kurban olur. hanile bırak erkeğede neredeyse zamparalık madalyası takılır bu alemde.
Sözüme bana ne diyerek başlayayım da tepki almayayım. Ben değilim, kız kardeşim değil, sevgilim değil. Beni ilgilendirmez.
Çocuk doğurmakta sıkıntı yok, adet görebilen her kadın 9 ay içinde* doğum yapabilir. Biraz sıkıntılı olur, komplikasyon falan filan karıştırmıyorum. Ama bu sorumluluk biraz ağır değil mi? Daha ona bakabileceğinden emin miyiz? Bu delikanlılıktan çok sorumsuzluk gibi. Baba görmeyen, ailenin ne olduğunu bilmeyen bir çocuk büyütmek, o çocuğa haksızlık değil mi?
Ve şimdi soruyorum; böyle sorumsuz bir kadına annelik yakışır mı?
abes karşılanmamalıdır diyor bazı yazarlar. yahu efendim kadın kimle yatarsa yatsın kimle kalkarsa kalksın bana ne. amma ve lakin bir can geliyor dünyaya. yazık değil mi o çocuğa? nasıl bir psikolojiyle büyüyecek o çocuk biliyor musunuz?
hata yapan kadındır. evlenmeden çocuk doğurmuşsa eğer çocuk büyümeden çocuğa babalık yapacak bir erkekle evlenmelidir. bunu çocuğu için yapmalıdır. yoksa "ben kendi ayaklarımın üzerinde durabiliyorum ne ihtiyacım var erkeğe yaha" dememelidir. hiçbir kadın çocuğuna baba şefkatini tattıramaz. hiçbir erkeğin çocuğuna annelik şefkatini tattıramayacağı gibi.
