bence çocuk istendiği zaman evlenilmelidir. evim, arabam, gelirim var. neden bunu biriyle paylaşmalıyım ki? kaldı ki kimsesizler yurdunda onca çocuk varken kendi çocuğunu istemek hayvansı bir bencillikten başka bir şey değildir.
yanılmıyorsam diyojen olmalı.
sormuşlar adama, \"üstad, neden evlenmiyorsun?\" diye
- evlenmek için çok yaşlıyım.
+neden gençken evlenmedin?
- o zaman da evlenmek için çok gençtim.
+ peki insan ne zaman evlenmelidir?
- istediği zaman.
erkekler için bir kere en başta kafa olarak hazır olunduğu zaman.
yani "tamam kardeşim, ömrümü bir kadına adayıp, babalık hissini yaşamak istiyorum" diyebilmeli.
en başta sorumluluk sahibi olmalı, kendine güvenmeli tabiki.
bunun dışında maddi konular geliyor.
işin var mı? iyi bir mesleğin var mı? birikimin var mı? evini (eşinin çalışmadığını varsayalım) geçindirmekle yetinmeyip, haftada bir dışarı çıkacak kadar kazanıyor musun?
tüm bunlar oluştuğu takdirde en önemli kıstas geliyor; nasıl bir kadınla evleneceksin?
ve bundan sonrası büyük şans...
karakterinin, isteklerinin, beklentilerinin büyük oranda değişmeyeceğine gerçekten inandığın insan olmalı o kişi.
ve bu gerçekten çok büyük sorun teşkil ediyor ve o insanı bulmak gerçekten pek kolay değil.
en azından ben neredeyse 30 oldum, bulamadım ehehe
evlilikle ilgili en kolay kisim is, askerlik ve para durumlarini halletmek kismi. zor olan evlenecegin insani bulmak. eger biraz seciciyseniz ve kriterleriniz gunumuz gencliginin cogunun onemsemedigi mefhumlardan olusuyorsa isiniz kadere kalmıştır. gerci her turlusu kader ama benim tek umudum o. yani aramakla bulabilecegimi sanmıyorum.
o ne öyle lan hasat zamanı der gibi. evlenme zamanı mı olurmuş. karşına ne zaman uygun birini bulursan o zaman evlenirsin kardeşim bunun için zorlama felan olmaz. (tüm arkadaşları evlenip,nişanlanıp kendi boşta kalan yazar tesellisi)
Normal olarak üç sene daha beklerim diyordum. Ama gel gör ki böyle sanki dünyanın ebesine sovup evlenesim var. Garip duygu tabi. Bu konuda suan psikanaliz yapmadım.
