Şöyle bir etraflıca bakıyorum erkeği aynı bok. kızı aynı bok.
Bu gidişle evde kalmanın kitabını yazdırır insana bu gidişat.,her tanışılan kişinin öyle bir geçmişi var ki. Gelmişini Geçmişini demek geliyor bazen insanın içinden .
arayan bulur inleyen ölür. bulduğunun kıymetini bilmeyen, rüzgar misali kıymet bilene dek savrulur durur. Belkide sorun hiç evlenemeyeceğini düşünmesi; düşünce aşamasını geçiyordur. geçsin varsın ilişmeyin. zamanı gelince veya belkide çok kısa bir süre içinde şayet eğer isterse, aradığını bulursa yada hiç anlamadığı bir şekilde olaylar gelişip basireti bağlanıp bir gol yeyip yuvası yapılırsa, bir gün bu düşüncelerine gülüp geçecektir.
çevremdeki insanlarda çok sık karşılaştığım son zamanlarda beni de derin düşüncelere gark eden durum.
evlenenlerin büyük bölümüne baktığım zaman da evlenme sebebi olarak "iyi anlaşıyorduk, evlenelim dedik" şeklinde cevap alıyor olmam, bütün iyi anlaştıklarımı listelememe sebep olacak bu gidişle.
Evlenecek kişi değil de beraber eğleneceğim birini arıyorum şahsen. Mizahıma karşılık verebilecek, benimle derin sohbetler edebilecek zeki, bana değer katabilecek bir kadın. Yok tabi ki. 250 gr yeterli geliyor ne gerek var ki kasmaya, okumaya, öğrenmeye, gelişmeye değil mi? Evrim süreci boyunca değer yaratan, gelişen hep erkek olmuştur. Şimdi feminaziler basarlar eksiye. Basın. Peki hakikatler değişir mi? Değişmez.
çağın en büyük sorunlarından biri. yeni nesil o kadar dejenere olmuş vaziyette ki artık insanlar arkadaşlarını bile seks objesi olarak görebiliyor. halbuki evlilik aşıkça bir arkadaşlık durumu. daha arkadaşlarıyla arkadaşça paylaşım yapamayacak düzeyde ilkel dürtülerinin esiri olmuş bir insan; nasıl olacak da bana hem arkadaş, hem sevgili, hem sırdaş, hem can yoldaşı olacak?
