bugün haberlerde görmüştüm bir adam somalili bir çocuğu evlat edinmiş. annesi hamileyken taksimde vurulmasına rağmen çocuğu hayatta kalmayı başarabilmiş. sonrasında çocuk esirgeme kurumunda bir çift bunu görüp 5 aylıkken evlat edinmişler. adı metehan'dı sanırım. hatta bir kardeşi de var.
çocuğun gelişimi yaşıtlarına göre daha fazla. aile de bunu görüp 3 buçuk yaşında çocuğu basketbola yönlendirmişler, şuan hidayet türkoğlunun yanında çalışmakta. kim bilir ilerde zenci milli bir basketbolcumuz olur.
gerçekten insan olanların yapabileceği bir güzellik. kendi canından olmayan birini kendindenmiş gibi hatta daha fazla sevebilmek, korumak başka türlü mümkün değil çünkü.
cocuk dogurmaktan bin kat daha mantikli eylem. ilk olarak bir insan evladinin hayatini kurtariyorsunuz, zorda, cukurda kalmis bir insan evladinin yasam standardini inanilmaz bir seviye cekiyorsunuz, zaten artip tasan dunya populasyonuna bir centik de siz atmiyorsunuz falan filan. biyolojik olarak ise daha da faydali, daha da mantikli durumdur. hem anne icin dolayisiyla hem de baba icin. vajina genislemez, seksin kalitesi dusmez. hadi sezeryanla dogurdunuz diyelim, bosu bosuna ameliyat, kesicekler de acacaklar da, dikecekler de bos is yani anladin. degmez. evlat edinin dostlar, mis.
Zor durumdaki yurtlarda yaşayan bir çocuğu evlat edinmek kadar güzel ne var ki. Ona yeni bir yaşam sunmak. Ev hayatı sunmak. Sıcak bir yuva vermek. Anne baba şevkati göstermek. .hepsi çok güzel ve değerli şeyler.
"islamda evlat edinmek yoktur" diyen zihniyetlerin bir değil bir milyon kere düşünmesi gereken mukaddes olaydır. en basit örneği hz. musa da evlat dinilmiş bir kişdir. cahillik diz boyudur.
sen yetimhanelerde o çocuklar nelere maruz kalabiliyor biliyormusun!! ve evlat edinilen çocukların bu sayede ne kadar mutlu hayatları oluyor, bundan haberin var mı?
o değilde bu mantıkla düşünenlere "kuran da internet de yok, neden kullanıyorsun?" diye sorulmalıdır.
bu dünyada gülmeye herkese gibi hakkı olan ama doğarken bu hakkı cahil ana babaları yüzünden elinden alınmış bireylere bu hakkı tekrar verme durumudur.
sorumluluğu büyük olan, aile sıcaklığını bir küçük bireye yaşatma amacı taşıyan, kutsal, isteğe bağlı olan, kandan, candan olmayan bir çocuğu kanı ve canı sayarak aile bireyi olarak kabul etmektir.
sorumluluğu fazla, bir o kadarda fedakarlık isteyen bir iştir. bu karara eşler karşılıklı artısını eksisini düşünerek karar vermeliler. layıkıyla bu işi başaran aileler ihtiyacı olan bir çocuğu güzel bir şekilde yetiştirip topluma kazandırmış olur.
sadece ve sadece iyi yürekli insanların yapabileceği eylemdir.
kimi mutlaka kendi kanından olsun ister ama kimiler içinde ( işde o çookk güzel insanlar için) önemli olan onu sevmek, büyütmek canına can katmaktır. bu olayda en önemli husus evlat edinilen çocuğa daha yaşı büyümeden uzmanların tavsiyelerine göre evlat edinildiğini bilmesini sağlamaktır, aksi takdirde bir başkasından duyması hayat boyu izlerinin silinmeyeceği şok yaşamalarına neden olur.
Buna karşılık evlat edinildiğinin küçük yaştan beri farkında olan, anneliğin babalığın doğurmakla ilgisi olmadığını, sevigiyle evlat büyütmek olduğunu bilen bilinçli bireyler olurlar, ve bu durumla gayet barışık hatta anasına babasına tabiri caizse tapan evlatlar yetişir.
bazen iyi bazen kötü sonuçları olabilir. ama bir yuvasıza yuva vermenin, sevgi vermenin bırakın zorluğu olsun varsın. onun sıcaklığı yeter zorluklara göğüs germeniz için. kendinizden emin olduğunuzda ciddi bir karar verebilecek psikolojide olduğunuzda gayet başarılı sonuçlara varabilecek eylem.
kendini gerçekleştirmiş insan davranışıdır. hem bir tane evladın oluyor hem de bir garibanın geleceğini kurtarıyorsun.
çocuğu olupta evlatlık alan insanlar var.
çocuğu olmayanların çocuğu olmuş gibi davranmak istemeleri. biraz yapmacık biraz gereksiz, biraz güzel, biraz sevap. ıyyy nebileyim tuhaf işte. herkes kendi çocuğuna sahip çıksın kardeşim.
ciddi bir sorunu çözümleyen harika bir durumdur ve ilgili olan her iki tarafı da çok mantıklı kılabilir. ama bu durumun kabullenmesini gerektiren acı boyutları da vardır. bu da yaşamın ta kendisi olduğu gibi evlat edinen aile romantiklikten uzaklaşmalı ve bu işin insanlık yönüne eğilmelidir.
evlat edinilen çocukların bu durumdan haberdar edilmeleri gerektiği gibi, bence üçle altı yaş arasında görülen mantık dışı düş alemi dönemini atlatmaları beklenmelidir. çocuk kendisini biraz tanır, kişi olarak kim olduğunu keşfederse bu konuyu daha gerçekçi bir yoldan halledebilir.
bir küçüğün evlât edinilmesi, evlât edinen tarafından bir yıl süreyle bakılmış ve eğitilmiş olması koşuluna bağlıdır.
evlât edinmenin her hâlde küçüğün yararına bulunması ve evlât edinenin diğer çocuklarının yararlarının hakkaniyete aykırı bir biçimde zedelenmemesi de gerekir.
eşler, ancak birlikte evlât edinebilirler; evli olmayanlar birlikte evlât edinemezler.
eşlerin en az beş yıldan beri evli olmaları veya otuz yaşını doldurmuş bulunmaları gerekir.
eşlerden biri, en az iki yıldan beri evli olmaları veya kendisinin otuz yaşını doldurmuş bulunması koşuluyla diğerinin çocuğunu evlât edinebilir.
evli olmayan kişi otuz yaşını doldurmuş ise tek başına evlât edinebilir.
otuz yaşını doldurmuş olan eş, diğer eşin ayırt etme gücünden sürekli olarak yoksunluğu veya iki yılı aşkın süreden beri nerede olduğunun bilinmemesi ya da mahkeme kararıyla iki yılı aşkın süreden beri eşinden ayrı yaşamakta olması yüzünden birlikte evlât edinmesinin mümkün olmadığını ispat etmesi hâlinde, tek başına evlât edinebilir.
