Hiç bir çocuk ana babasının günahını taşımaz en azından islamiyet inancında böyle. Masum bir yavruya yardım ederken bile kişisel egolarımız işin içine nasıl giriyor anlamıyorum. Ya hayatımın içine ederse ne demek? Evet evlat edinmek dünyanın en zor işi çünkü yeri geliyor kendi doğurduğun çileden çıkartıyor sesin yükseliyor o yüzden ya yetimin kalbini kırarsam hakkına girersem diye insan iyi ölçüp biçmeli.
Ancak herşeyden önemli bir şey var ki yetimler allahın yeryüzündeki emanetleridir. Evlat edinemesek bile kimse yok mu Derneği ile bir yetimin eğitim sponsoru olabilirsiniz. 1 yıllık ücreti 360 dolar ama verebildiğiniz kadarı da kabul ediyorlar.
En büyük hayalimdir. Çocuğum olsa da olmasa da bir evlat edinmeyi çok isterim. Biraz klişe olacak ama böyle bir dünyaya çocuk getirmektense dünyaya gelmiş bir çocuğu elimden gelen en iyi şartlarla yetiştirmeyi doğru buluyorum.
henüz değil fakat yıllar sonra planladığım eylemdir. biyolojik olarak ebeveyn olmaktansa muhtaç durumda olan bir insana ruhsal durumda bağlanarak sahiplenmenin daha derin ve daha gerçek olduğuna inanıyorum.
Kişinin yetim kalmış ya da anne babasının elinden alınarak çocuk yetiştirme kurumlarına yerleştirilen çocuklardan birinin yasal anne / babası olma durumu.
Uzun zamandır şaka yollu gündeme getirdiğim ve artık gittikçe ciddileştiğimi hissettiğim bir mevzu çocuk edinmek. Bu fikri o kadar çok kanıksamışım ki kendi genlerinden bir çocuk sahibi olmak kadar normal geliyor. Hatta ilk çocuğumu evlat edineyim ikincisi de benim üretim olsun ki evlat edindiğim velet kendini dışlanmış hissetmesin, abi ya da abla gibi kimliklere bağlanarak aileden biri olduğunu hissetme sorunu yaşamasın'ı düşünecek kadar da ayrıntılara girdim.
Tabii başta evlat edindiğim çocuğumun ergenlik dönemine girmesiyle birlikte iyice siz benim gerçek ebeveynlerim değilsiniz triplerine girip gece uyurken yastıkla boğazıma çökme ihtimalinden korkuyordum. "Odamı kilitleyip yatarım bişi olmaz" diye başladığım bu serüvende artık "sevgi ve doğru ebeveynlik tüm olası problemleri çözer" basamağındayım. Sadece psikolojik ya da fizyolojik rahatsızlıklar genetik taşınabiliyor. Öz ana babasının hırsız ya da müptezel olması evlat edindiğiniz veleti etkilemiyor zaten, o noktayı geçelim.
Benim hayalimde hep bi saçları yeni yeni çıktığından yanık gibi gözüken köfte dudak bi zenci bebek var. Tabii bu çok ilkel kalmış bir hayal, sonuçta o gün geldiğinde tamamen karşılıklı sıcaklık hissettiğim ya da hikayesinden oldukça etkilendiğim bir çocuğa bağlandığımı hissedeceğim muhtemelen, aklıma ten rengi gelmeyecek bile. Sadece şu anlık böyle düşünmek hoşuma gidiyor diyelim.
Bir de nerede yaşayacağım mevzusu var. Nereden evlat edinirsem edineyim hayalimin bir noktasında bu ülkede yaşamak yok. Yurtdışında bir süre yaşayıp Gerekli tüm şartları yerine getirip yanıma alabildiğim çocuğumu hayatta burada yetiştirmem, imkanı yok. Hele bir de zenci olursa göreceği muamele çok korkutuyor beni. "saatçi mi baban senin" esprilerinden tutun da türlü türlü ayrımcılığa kadar allah korusun. Amerika zaten olmaz, belli bir kesimi zencilere karşı ırkçılıkta Prof olmuş, Sri Lanka gibi tropik bir ülkede yaşar giderim gibime geliyor. Tüm mevzulardan uzak, kafa rahat.
Son olarak bu kadar nüfus artmışken inatla kendi genetiğini taşıyan çocuklar yapmak istemenin hem ilkel dürtülerden (soyun devamı) hem de dünyaya gelecek çocuğun neye benzeyeceği merakından kaynaklandığına inanıyorum. Bu telefondaki yüz birleştirme programları gibi. Sevdiğin insanla senin genlerini alan bir bebek neye benzer, huyu suyu nasıl olur gibi sorular insanların aklını çeliyor.
En az üç çocuk diretmesi varsa, çocuk doğurmayan kadın "yarımsa", bu üç çocuğun da en az biri evlat edinilsin kampanyası olsun bence. Yazık günah telef olmasın yavrucaklar.
bana göre dünyaya gelişi benim elimde olan, elimden geldiğince belirli bir düzeyde yetiştireceğim bir çocuğumun olmasındansa, istenmeyen ve bu yüzden hiç bir günahı olmadan hor görülebilecek çocuğu kurtarmak çok daha mantıklı geliyor.
alacağım çocuğu belki de babası hiç bilmeyecek, belki annesi nefretle onu terk edecek. ben o öz ailesinin istemediği çocuğa sahip çıkmak istiyorum. o çocuk büyüdüğünde 'beni öylesine güzel, öylesine iyi bir kadın yetiştirdi ki allah ondan razı olsun' dese yeter. cidden iyi bir insan olması dışında hiç bir şey istemem.
uzun zamandır 'evlatlık alma şartları'nı kontrol ediyorum. 30 olduğumda başvuracağım ilk şey olacak umarım.
çok sert yasalara tabi tutulması lazım bence. hatta anne babası ölmüş şartı aranmalıdır. zaten çocuk esirgeme yurtları onlara bakıyor. gidip annesi babası orada onları görebilir. ayrıca evli olmayan kimseye evlatlık verilmemesi de lazım. evlatlık giden birinin tüm haklarının da garantiye alınması lazım. evlat gidene her türlü güvence de gerek devlet destekli gerek aile destekli verilmesi lazım. yaşı büyükse evlatlık gitmemesi lazım. bence bunlar olması lazım.
Eğer bir sağlık problemi söz konusuysa veya bakabilinecek durumdaysa evlat edinmek dünyanın en iyi hareketlerinden birisidir. Yardıma muhtaç o kadar çok çocuk var ki... Tabi ki bunların hepsinin sorumlusu bilinçsiz anne baba. insan hayatına önem vermeyen insanımsı görünümlü yaratıklar.
Dünyaya yeni bir birey getirmek yerine,hayatı elinden alınmış belki de dünyaya nefretle bakan yüzü hiç gülmeyen bir çocuğu güldürebileceğiniz bir eylem.Onlar da bizim kadar yaşamayı hak ediyor.
Bilgi:30 yaşını doldurmuş her birey kendi başına evlat edinme hakkına sahiptir.
hayalimdeki şey olsa da bizim çoğu kezbanlar yha aşkm ama ben benim çocuğum olsun isyrm diyor. aptal aileler çocuklarına evlen çocuk yap torunumu görmek istiyorum aşısını yapıyor, bunların aptal çocuklarıyla da biz uğraşıyoruz. alayınız aptal. evlatlık alırım hem anne hem baba olurum onlara aq.
Her baba yiğidin harcı değildir ve olmamalıdır da.
Enine boyuna, en ince ayrıntısına kadar düşünüp, emin karar verebilen, yüreğine, sevgisine, merhametine, Erdem'ine inancı tam olan insanlar evlat edinmelidir.
Oyuncakçıdan pilli bebek almaya benzemez!
Layıkıyla yapılabildiği sürece, dünyanın en ulvi duruşudur.
bireylerin kendi genlerini taşımayan ve kendisine benzemeyen bir çocuğa bakmasıdır. şahsen ben asla yapmam zira her gün onun başkasının çocuğu olduğu aklıma gelir.
Genelde çocuk sahibi olamayan ciftler tercih eder. Çocuk istemeyen insanlar pek bu eyleme girismez baksam kendi çocuğuma bakardim der bu kisiler. Sahipsiz kalmis bir cocugu almak büyük sevap ama bakamayacagi cocuklari dubyaya getirip olmazsa baskasi bakar ben de genlerimi yayayim bedavadan diyen insanlarinki sorun.
acikcasi ben pek tavsiye etmem.cok yakinimda var.cocuga soylendigi zaman hicbirsey eskisi gibi olmuyor.kiz bunalima girdi en ufak seyde evlatlik olmasini one suruyor.ote yandan insanlar da bu konuyu sık sık gundeme getırıyorlr malesef insanımız evlatlıgı öz cocuk gibi gormuyor biraz yuze vurma durumları oluyor cevre ve akrabalar tarafından.
