evlatlarinin iyiliklerini düsündüklerini sanarak onlara kötülük yaptiklarinin farkina varmayan ebeveynlerdir...
hatta bu iki gencin evliliklerini istemedikleri takdirde ortaligi herhangi bir sekilde birbirine katarak mutlu bir aileyi bile bozabilirler...
bilmezler ki cocuklari artik büyümüslerdir, kendi kararlarini kendileri alabilecek yasa gelmislerdir...
para pul, güzellik önemli gibi görünse de belirleyici değil,
ama seviye, bence önemli.
olur olmaz işe burnumu sokmam, pek karışmam.
bizim evlat evlenecek.
kız allah var yukarıda güzel, endamlı, eline çabuk.
amma velakin okul , tahsil pek yok. anlaşılıyor, konuşmadan oturuştan kalkıştan, ilgiden meraktan.
dedim ki, istiyorsan evlen, ben ne diyebilirim ki.
ama aşk dediğin kazasız belasız altı ay bilemedin bir yıl.
sonra yalnız geceler, oturup konuşmak, tartışmak, yani hayatı içiyle dışıyla paylaşmak. nefesi yetmez dedim, hem kızı üzersin, hem sen üzülürsün.
bir iki yıl geçmedi ayrıldılar.
evet hayat tecrübeyle kazanılır veya kaybedilir.
muhtemelen, evlen evlen diye, çocuklarının başının etini yemiş ana babalardır. evlendikten sonra da burunlarını sokarlar. başını yaktıkları çocuklarının, boşanmasını da engelleyip, ömür boyu mutsuzluğuna sebep olurlar.
