evlatlarının yerine onların tüm kararlarını alırlar. üstelik onların iyiliği(!) namına. ben anlatayım siz ne kadar masum olduğuna karar verin. yine özet geçemedim küfürleri içten edelim lütfen.
ben genel itibariyle hayata olumlu bakan, her türlü olumsuzluk karşısında umudumu korumayı seçen, yanlışları küçük beynimin yettiği kadar düzeltmeyi, ifade etmeyi seçen bir insanım.
ama bir şey var ki beni bu hayattan soğutuyor. yaşama sevincimi azaltıyor. bundan bahsederken ciddi ciddi nabzımın hızlandığını, sinirden yüzümün kızardığını göz bebeklerimin büyüdüğünü hissediyorum.
başımıza ne geliyorsa bu tarz anne babalardan geliyor. gittiği misafirlikte dahi çocuğuna rahat vermez bunlar. 'o bir şey yemez teyzesi' , 'o bir şey içmez amcası'. yarın bir gün bu çocuk büyüdüğünde yok bizim oğlan da çok pısırık, bizim kız birinden bir şey isteyemez diye ağlarsınız. bu kadar da yüzsüzsünüz.
evladının hayatını kendisi yaşıyormuş gibi karar alır bu anne babalar. sanki 'o' mesleği kendisi yapacak, 'o' okulu kendisi okuyacak, 'o' kızla/erkekle kendileri evlenecekmiş gibi. bende tek kelimeyle tiksinti oluşturuyorlar çünkü bunları onlara yaptıran şey evlatları için en iyisini düşündükleri için değil. tamamen kendi ihtirasları. 'ben oğlum veteriner diyemem' diye oğluna veterinerlik yazdırmayan bir anneye rastladım geçenlerde. arkadaşımın hatrı olmasa o kadının suratına tükürürdüm çünkü belki de biz o gün dünyanın sayılı veterinerlerinden birini gömdük toprağa diri diri. belki de en iyisini... hiç bilemeyeceğiz.
ağızlarını her açtıklarında evlatlarının hayal gücünü kırmayı görev bellerler.
belki de böyle böyle dünyanın her hangi bir köşesinde milyonlarca çocuk her gün diri diri gömülüyor. belki dünyanın en iyi tesisatçısı, balenin gelmiş geçmiş en iyi 'siyah kuğusu', kürsüden milyonların bakış açısını değiştiren kanaat önderi, ilk 11 in değişmez ismi, herkesin kariyerine gıpta edeceği x şirketinin patronu x hanımefendi vb. diri diri gömülüyor. belki dillere destan olacak aşklar daha başlamadan 'amaaan oğluuuum biz onların ailesiyle nasıl oturup kalkarız' gibi basit bir hesap yüzünden bitiyor.
kimine dünyayı sen mi kurtaracaksın, kimine balerin olup da orospu mu olacaksın oğlum sen top musun da balet olacaksın, kimine okuyup da ne yapacaksın gızıııım herkesleri gocası doyuruyor diyerek çocuğunuzun tabutuna el attınız da haberiniz yok.
sizler dünyanın böyle kötü bir yer olmasının, kültürsüzlüğün, sanatsızlığın, vasıfsızlığın başlıca sebeplerindensiniz.
sizler dünyanın daha iyi bir yer olmasının önündeki en büyük engellerdensiniz.
ıslah olarak, azalarak bitin yok olun inşallah!(burada ölsünler gebersinler demiyorum, ıslah olsunlar kafa yapıları değişsin diyorum dikkat)
çalışsa kendi kararını alır. kararını uygulamayan kişi omurgasızdır. e ya kafasız ya omurgasız, götü başı ayrı oynamasın da babasının sözünden ölene kadar çıkmasın. olmadı tez elden evlat acısı çektirsin babasına. bir kerede bitsin adamın çilesi.
bu gibi zihniyetleri anlamak bazen gerçekten zor iş. kendi hayallerini gerçekleştirememiş ebeveynlerde gözlemlenir genellikte. her istediklerini yerine getiren bir robot gibi görürler dünyaya getirdikleri çocuklarını. niyet iyi olsa da sonuç genelde tam tersi olduğu için bencillikten doğan bir davranış biçimidir. halbuki doğru olan çocuklarının kararlarına saygı duymalarıdır hata yapmış olsalar bile arkasında durup destek çıkmalarıdır. ailelerine karşı çıkıp kendi kararlarını verenler genelde iş işten geçtikten sonra ailelerinin desteklerini görürler.
nasıl bir dünya, nasıl bir hayatmış sığamadık içine bir türlü. karnımız bir ekmek ve bir bardak su ile doyacakken, yarınımız meçhul geçmişimiz kayıpken nedir bu aç gözlüleri doyurmak için harcanan çaba?
cok sikmadiklari ve abartmadillari takdirde hakli anne babadir. Cunku cocuklar 20 yasina kadar gercekten ne yaptigini pel bilmez ve yanlislar yapar. niye illa duvara carpa carpa ogrensinler herseyi?
Genc ve resit bir bireyim. Gecmiste etrafimdaki kimseyi dinlemedigim, yeterince iyi korunup tavsiye verilmedigim ve duygusal davrandigim icin bugun bu haldeyim.
Yavas olgunlasiyorum. Keske bu kadar cok duvara carpmak zorunda olmasaydim. Allah nasip ederse cocuklarim hic benim gibi olmayacak.
