normalde yere dökülen sıvı katı gaz halindeki nesne artık her ne ise, kolayca, zahmetsizce, çabucak temizlenebilecek ve yaşam yeniden normale dönebilecek iken, türk annelerinin böyle bir durum/kaza karşısında anlaşılmaz bir biçimde sonsuz bir panik ve karamsarlığa yakalanmaları, tüm evi ayağa kaldırmaları, cinnet geçirmeleri.
hele bir de halı yeni satın alındıysa vay halinize, fazla zaman geçmeden hemen bir bezle silinmesini emreder ve her şey normal haline dönmüş olur. bir nevi, o anlık kırmızı alarm.
'ayyy gözün kör olmasın emiii daha yeni temizlemiştim' şeklinde gerçekleşir. çocuk kendini kafeslenmiş gibi hisseder.* anne otomatiğe bağlayıp söylenmeye başlarken elinde detejanlı su dolu kova ve bezle gelir.
Annelere refleks olarak bahşedildiğine inandığım, saman alevi gibi olan feryatlar grubuna giren, temizleme sırasında 'söylenme' olarak evrimleşen, temizlik bittikten sonra da tarihten silinen fakat bu haliyle bile çocuğun şoktan çıkmasına yetmeyen feryat türüdür.
Bir de ben cornetto'mun külahındaki çikolatalı kısmı yere düşürdüğümde, yerden alıp çöpe atmak isteğiyle eğildiğim vakit annemin döktürdüğü bir feryat vardır ki, kendimden korkutmuştur beni: "At onu, yenmez!"
hemen üzerinize atlar, döktük işte kazayla oldu bu kadar bağırmaya gerek var mı? kendisi dökünce hiç bir şey olmaz bu böyledir, büyük balık küçük balığı yer.
