El-veledü sırrı ebîhi ..
------
Âdemoğlu ona derler ki; <<“Evlâd, babasının sırrıdır.” O, o’nun hakîkati üzre olmalıdır. Hele bir babasının hakîkatine muttali’ olmuş olsa, o ne güzeldir. Fakat, eğer bu olmaz ise sûretâ Âdemoğlu olur, o kadar; “Hakîkaten olamaz ve baba mîrâsın yemez, yiyemez.” Mîrâs yemek baba sırrına vâkıf olmaktır ki cemî esmâyı Allah Tebâreke ve Teâlâ hazretleri Âdem’e ta’lîm etmiştir; ol esmâyı âlim olmaktır ve mecmû-ı eşyâ ve zemîn ü âsümânın hikmet ve cevherini görüp bilmektir. Nitekim Kur’ân-ı Azîmü’ş-şân’da izzetle buyurur: “Arza iyi işler yapan kullarım mirasçı olacaklardır.”2Yânî, yer ile gök mîrâsını Hakk Teâlâ hazretlerinin sâlih kulları yer. Sâlih kul ona derler ki, nefsi anlayıp Rabbini bile. Bir kişi nefsini bilmese Rabbini bilmez, bilemez.
Nefsini bilmek dahi ne kadar ilmi var ise, kişi kendi vücûdunda okuyup ve cemî, eşyâda kendisini müşâhede kılıp ve mecmû-ı eşyâda kendi zuhûrunu görerek ve Hakk zikri sebkat vechile kendi vücûdundan gayri mevcûd kalmadığı ve “Cümle mevcûdâtla bir vücûd ve bir hakîkat ola” >> 3sırrı, hakîkati, ona kemâl üzre “A’lâ-yı illiyyîn”nin de keşf-i tâmm olunca;“istivâ’-i Arş eyleyerek o makâm’da mukîm, “Ferd-i Yektâ, Ferd-i Câmi’ ve Ferd-i Tenhâ” olsa gerekdir.” vesselâm.>>
