- evinin kadini cocuklarinin anasi olacaksin!!
+ valla benim de isime gelir. inan yoruldum serhan, ders sinav okul.. halbuki evimin kadini cocuklarimin anasi olsam aksama kdr ayagimi uzatip yatardim anasini satayim. ne lan bu? hayat mi bu be? kacir ulan beni. kacirsana beaa!
m: evinin erkeği, çocuklarının babası olacaksın pale.
p: ya o replik farklı değil miydi?
m: maaşının 4 katı maaşım var, ne olacaktı? çocukları bakıcıya mı bırakalım yani hayatım? hem benden daha güzel yemek yapıyosun... temizlik ona keza...
p: vay anuna goyim devir ne değişmiş be.
söylendiği taktirde -hadi len. cevabını yapıştırıp susturacaksınız. biz biliriz kimin evinin kadını olacağımızı. birinin hatırlatmasına gerek yok efendim.
-sgb en iyi ünide master yapacak akademik kariyerinin zirvesine oturacaksın! evlenmeye de zorlamıcam seni ne zaman istersen evleniriz!
+nee sen neler diyorsun? aşkım benim oleyy be oleey!
-yedin di mi?
+ama ama...
-ehueheuehu sus uleyynn evinin kadını çocuklarının anası olacaksın!
+evimin kadını olsam da çocuklarımın anası olmasam ya da çocuklarımın anası olayım da evimin kadını olmayayım
-çocuklarının evi kadınlarının anası olacaksın
+ahh yine yandı devreler!
-nalan evinin kadını , çocuklarının anası olacaksın?
+ya sen kemal, sen ne olacaksın?
- ben de metreslerimin sevgilisi, çocukların işkolik babası olacağım.
+!!!
çalışmayacaksın, evinde oturup hizmetçilik yapacaksın, bana ve çocuklarıma bakacaksın, ekonomik özgürlüğün olmayacak, bana bağlı asalak gibi yasayacaksın sözlerinin sanki kadın düsünülüyormuşçasına, değer veriliyormuşçasına iyelik ekiyle süslenip paketlenip sevdiceğe sunulmuş halidir. eskiden inanılan lakin 21. yy'da sökmeyen bıçkın delikanlı cümlesidir.
"senin artık benimle bir alakan yok. al sana ev ve çocuklar. bunlarla uğraş" demenin başka bir türü.
doğrusu, olsa olsa,
"sen benim karım, çocuklarımızın anası, evimizin de sahibi olacaksın" olmalıdır.
tabii, bu söylem her sevilen kadına söylenmez; ilişkide zaman geçmelidir, maddi birlikteliğe de uygun karakter aranmalıdır.
(bkz: ilişkisel kriterler)
kadir inanırın sevdiği ama o zamana kadar evle, kadın olmakla ve analıkla pek ilgilenememiş olan sevgilisine beraber olduktan sonra sarf ettiği cümlecik.
