bir öğrencinin gözüyle bulunmaz nimettir. tenefüslerde eve gidilir, ekmek arası yapılır ve okula geri dönülür. ekmeği bitiremeden zil çalar. kıyamazsın atmaya. sınıfa girince sıranın gözüne saklarsın ekmeği. ara ara hocaya çaktırmadan ufak ısırıklar alınır ve o ekmeğin lezzeti bir ömür kalır damaklarda.
öğrenci ise, evi okula uzak mesafede olan arkadaşları gibi sabahın köründe kalkmak için uykuyla mücadele vermeyecek olan insandır. öğrenci değilse, müdürün okula yaptığı sabah konuşmasına istemeden de olsa kulak misafiri olacak, sabahları uykusuna tecavüz edilecek olan insandır.
ankara'da yaşarken deneyimlediğim ve kesinlikle memnun kalmadığım durumdur ve ama o zaman çocuklarım yoktu milletin çocuğunun gürültüsü ağır geliyordu. şimdi ikiz çocuklarla haşır neşir anne olarak okulun içinde bile oturabilirim. *
