evin kızının yemek yapma gerginliği

entry1 galeri0
    1.
  1. hani böyle misafirler derler ya "evin kızı bu mu? ay kızınız bu mu?" filan diye ona istinaden "evin kızı" diye salak bir tabir kullandım. dalga geçmeyin çimdik atarım poponuza. *
    sadece beni ilgilendiren subjektif bir tanım yapmak istiyorum ilk etapta. sonra genel tanımı yapacağım merak etme gammaz efendi. her yemek yapışımda, her mutfağa girişimde, yaptığım yemeği birileri yerken iliklerimde hissettiğim gerginliktir bu.. bunu ancak yaşayan bilir. allah kimsenin başına vermesin. normal tanıma geçecek olursam, ister ilk yemek yapışı olsun ister 142. yemek yapışı olsun yine de her kızın hissedebileceği gerginliktir.

    özellikle de; daha evlenmemişseniz, ara sıra annenize kıyak olsun diye, el becerileriniz geliştirmek için ya da tamamen gelecekteki kocanızı mutlu etmek için yemek yapmak istersiniz bazen. ya ne bakıyorsun? evet bazen canım yemek yapmak istiyor ne var bunda? ya bak çok zevkli niye öyle bakıyorsun? sen yapma ben yapmayayım filan kim yapacak o yemeği? açlıktan geberelim mi?

    neyse, ilk yemek yapma aşamalarını geçtim artık gurme sıfatı elde etmek için hırs yapıyorum kendi kendime. burda tabii ki de mübalağa sanatı yaptım. mutfağa dalıp, annemin büyülü tariflerini "ona başka ne atıyosun? hı? azcık tuzot filan da attın sanırım buna? peki o pilav tanecikleri yapışmasın diye 2-3 damla limon mu sıktın? hıı taam taam" şeklinde ahiret sorularımla bir sürü yemeği yapmayı öğrendim. bazen de "ay çekil sen şöle kenara anne, ben yapıyım sen ne yapıcağımı söle. sonra kocam beni boşayacak bu ne lan bunun da annesi hiçbi halt öğretmemiş dicek yaa ben yapıyım" diye mutfakta kontrolü ele almışlığım da var ne yalan söyleyeyim. annem de güzin abla edasında, "öğren kızım öğren kız kısmısının bunları bilmesi lazım. erkek aç kaldı mı laf eder valla. sonra seni diil beni kınar valla" filan diye öğütlerini kulağıma küpe olarak taktı. bende bi stres yapmışım, yemek yapıyorum arada unutmayayım diye.

    her yemek yapışımda aynı gerginlik! acaba olacak mı? olmadı mı sittin sene sizin ne beceriksiz olduğunuz konuşulur vallahi. bir seferinde kabak kızartması yapacakken kabuklarını soymamışım diye amcam, her yerde rencide etmişti beni. neyse ki yine bir aile toplantısında yaptığım müthiş tane tane pilavla rüştümü yeniden ispatladım da dillerinden kurtuldum.

    bir de hala daha babamın, abimin veya diğer yakın akrabaların o yapmaktan bıkmadığı iğrenç espriye maruz kalıyorum.

    annem: pilavı ve karnıyarık'ı tuba yaptı
    babam: hadi ya? zehirlenmeyelim! hihohahiaha (186. oldu heralde)
    ben: off hep aynı espri yaa baba artık kimse gülmüo başka bişey bul geliştir kendini

    - - -

    bir de övgü ve götümün kaldırılmasını beklerim. o kadar uğraşmışım yani.. ayıp be.

    ben: ee nasıl olmuş yemekler baba?
    babam: güzel olmuş
    ben: yani sadece güzel mi olmuş? yoksa beğenmedin miii!
    babam: kızım beğendim de ne her yemek yapışında soruyosun annen de her gün yemek yapıo o hiç sormuyo senin gibi
    ben: ama ben... ama ben daha
    annem: güzel olmuş kızım güzel

    - - -

    ben: bak baba! beşamel soslu tavuk yaptım.
    babam: ben beşamel sosu sevmiyorum yaa o ne be (hay allahım ya!)
    annem: bi tadına bak alla allaaaa
    babam: hıı taam güzel olmuş güzel aferin (siktir git der gibi dedi resmen)

    geçen gün de ilk kez zeytinyağlı pırasa yaptım. yani olmuştu aslında.. off yaa! pırasalar gayet güzel pişmişti filan. babam "sen mi yaptın bunu? hımm aferin" dedi ama tadına bile bakmadı! annem de azcık aldı "hımm aferin kızım çok güzel olmuş valla" dedi. yedim mi? yemedim anne! hem beğeniyorsun hem de 2 kaşık yiyorsun sadece. yemekteyiz programında herkesin tiskindiği yemekler yapan yarışmacılar gibi hissettirdiniz bana kendimi. yemek yapma şevkim gitti sayenizde.

    bu gerginlik hiç bitmeyecek sanırım. gerim gerim gerdiniz, kırdınız beni ya..
    3 ...
© 2025 uludağ sözlük