Her seyahatten sonra, kapı açılır açılmaz hunharca haykırılan söz öbeciği.
En keyifli, en konforlu, en ilginç tatillerimden sonra bile, evimin kapısını açıp, kokusunu içime çektiğim an, iyi ki burdayım, evimdeyim derim, bu, hiç değişmez.
Eşyalarımı, yatağımı, yastığımı, bardaklarımı, gitarımı, kitaplarımı, her şeyi ama her şeyi çoook özlüyorum.
Eve huzurla, heyecanla girmek ne güzel şey!
Evet, evim evim güzel evim!
En keyifli, konforlu seyahatler ve tatiller dahil, eve dönüşlerde ilk söylenen cümle.
Kapıyı açıp, evin kokusunu hissettiğiniz o an, dilinizden kendiliğinden akan söz öbeciği.
evim evim güzel evim bagırarak sarkı söyledgm temzlk yaparken oda oda dolastıgım havluyu kıyafet dolabında deilde havlu dolabında aradıgım son ses müzik dinledgm asagıda sıkılnca yukarı cıkıp anneannemle ugrastıgım dedemi kızdırdıgım günesi iliklerime kadar hissettgm evim *
böyle bi tv programı vardı bi ara. kaldırıldı sanıyordum, geçenlerde gene tv de denk geldi. hah işte o programı çok seviyorum ben. özeniyorum mimarlara gördükçe.
önceliğini kanal d'nin yaptığı ve bir kısım kanalların da kendilerinde uyarladıkları ev yenileme konseptli televizyon programı.
işin tuhaf yanı evleri yapılan ablalar,teyzeler nedense kameraya hiç bakmazlar ve işlemi biten mekana girince yalandan çok yapmacık sevinme figürleri yaparlar. evlilik programları gibi cast işindir kanımca.
tüm gün boyunca kasılarak oturduğunuz, çok az konuştuğunuz ve insanların sürekli sizle uğraştığı, baştan beri hiç gitmemek istemenize ramen bulunmak zorunda olduğunuz sıkıcı, yorucu ve boğucu bir misafirlikten sonra eve döndüğünüzde ya da bilmediğiniz bir şehirde ziyarete geldiğiniz kişiyi arayaıp yol sormadan evini bulmaya çalıştığınız yani kaybolduğunuz uzun ve korku dolu dakikalardan sonra evi bulduğnuzda ev sizin olmasa da yere kapanıp yeri öptükten sonra eve bir sempati duyarak söyleyeceğiniz olası sözdür. sevincin içinize sığmayıp taşmasıdır. mutluluktur.
