kaloriferli bir evdeki şömine... plastik rustik. bu kadife duvar halısı kadar geriyor beni. duvar kağıdı. bordür? hala var bordürlü evler. ve dresuar, tanrım neden? neden ya? dresuarın işlevi nedir? hakikaten ne işe yarar? çiçekli fayanslar... bir kabus olmalı bu. taşlı bençler. swarovski işlenmiş palas perdeleri. duvardan hafiften çıkmış tamir edilmemiş prizler. insanın oturmaya çekineceği kadar ihtişamlı koltuklar. salonda yılda bikaç kez en fazla bikaç kez kullanılan yemek masaları. yemek mutfakta yenir.
yapma çiçekler... plastik. toz tutan, çok dökülen çiçekler. her odanın aydınlatması birbirinden farklı renklerde ve genelde beyaz ışık. ahşap doku sıfıra indirilmiş. abartılmış bir endüstriyellik hakim ya da. eşitlenmemiş. oymalı mobilyalar. aynalı gardıroplar. renklerine göre düzenlenmiş bir kütüphane. pırıl pırıl kitaplar. eski değil. açılmamış bile. o kadar çok ki. ev yaşam alanı değil de bir sergi salonu gibi düzenlenmiş. "bardaklarıma bakın" diye bağıran vitrinler. hayat yok aq. canlılık yok. ışık doğru kullanılmıyor biçok evde.
köy evlerini biliyosunuzdur. nedir baskın olan orada? işlevdir. müthiş bir ferahlık vardır. hiçbir şey sonra kullanılmaya bırakılmaz. her şey canlıdır. oradadır ve işe yarar. süs yoktur ama hayat vardır. dirilik vardır. evin içinde yaşıyoruz ve boğuluyoruz. kardeşlerim biraz sakinleşmek lazım. minimalizm benim bazen terk ettiğim ama genel olarak çok üzerinde durduğum bi yaşam pratiği. canım çıktı şu an yaşadığım evi arındırmak için. annem asla abartılı bi kadın değildir ama yeni bi eşya almış bu eve göndermiş eskisini. yukarıda bahsettiğim hiçbi varoşluk yoktu ama başka türden varoşluklar vardı. bir mutfak düşünün hem yemek masası var, hem iki buçuk metreye iki buçuk metre bembeyaz, kör edecek kadar beyaz mermer bir ada. adanın altında ahşap depolama alanları. bomboş. hem tezgah var, hem adada küçük bir tezgah daha. hem buzdolabı var hem dondurucu. domdurucu gömülmüş. bomboş. bomboş içi. öylece duruyorlar. çizik yok. hayat yok. içinde allah rızası için bi bardak su yok. öylece duruyor çalışır halde. hem müstakil fırın var, hem üstü ocak olan ikinci bir fırın tezgahta. mutfak simsiyah. dokunsan fayansta parmak izin çıkıyor. orayı silsen bütün duvarı silmek zorunda kalıyorsun. toz hemen belli oluyor. yukarıda bir priz var, normal yerde. aşağıda bir tane daha. yatakodasına giden koridorun tavanında aynı model üç adet sarkıt avize. aynı odada aynı model iki adet lambader. ışık cümbüşü. bir japon pavyonu. bir koridoru böyle salakça aydınlatmak nedir? yatakodasına gidiyoruz alt tarafı aq sikişcez en fazla. neyin şovu bu. hol mü deniyor giriş odasına? hol. orada devasa ahşap paneller. boydan boya. söktüremedim. kozmik odaya girer gibi hissediyosun. usta duvarlara zarar verebileceğini tekrardan alçı ve boya yapılması gerekebileceğini söyledi. boydan boya girintili çıkıntılı ahşap panel. düz değil. böyle çıta çıta. dokusu yoruyor. boydan boya. bibuçuk yıldır dağıta dağıta azaltamadım eşyaları. halılar gitti. sıfır. hiç halı yok. kullanmadığım ve kullanmayacağım bütün mutfak eşyalarını dağıttım. ya arkadaşlar, semaver vardı aq. semaver ya. seramikten kocaman bir semaver. terasta ya. siktir ettim. ne varsa. hala bitmedi. kafama göre tekrar düzenleyeceğim. babam burayı garsoniyer olarak kullanıyordu muhtemelen. saçma bi fazlalık vardı. varoşluk bizim kanımızda var. köy evlerindeki genişlik, eşyalar birbirinden uzak, temassız, temiz, tozlu olmayan, el izi falan bırakmayan, çok ahşap, çok nordik bi şey istiyorum. mat renkler. simsiyah değil. metalik değil. mermer değil.
ev duvarlarının renginin beyaz yerine başka bir renk olması (örnek : yeşil)
duşa kabin veya hiç değilse bir küvetin olmaması. bazı tarihi eser olmuş apartman daireleri ve köy evlerinde rastlıyorum. banyo yapmak için eskimiş bir musluk tek var banyoda. musluğun yanında hemen yanında klozet falan. 3-5 demeden biraz çıkarın cebinizden de bir duşa kabin yaptırın.
