Bu gece izmir'de olan nahif ve güzel insan.
Uzun zamandır onu canlı dinleyebilmeyi istiyordum, nihayet bir arzuma daha tik atabildim.
Onun müziğinin hem içe dokunan hem de iyileştirici bir tarafı var bence. Yahut bana hissettirdiği bu. ilk yarım saati gözyaşlarım eşliğinde dinledim fakat bittiğinde inanılmaz hafiflemiş ve yenilenmiş, mutlu bir ben buldum karşımda. Özlediğim bir duyguydu, borçlu hissediyorum.
Bunun bi kahverengi, üzerinde koca koca papatyalar olan bir kazağı var. hemen hemen hiç çıkarmıyor üzerinden. Belki de birden fazladır. Bu dedim diye alınmasın çoğu eserini ezbere çalıyorum. O değil de istanbul'dan ne zaman gidiyon demek isterdim kendisine.
Geçen yıl izmir konseri sırasında rusya-ukrayna savaşı sebebiyle bir dinleyici tarafından protesto edilmişti. Kadının çıkışı o kadar manasızdı ki adamcağız sakince bakmak dışında hiç tepki vermedi. Diğer dinleyiciler zarif küfürlerle hanımefendiyi ortamdan uzaklaştırdı sonra. Ben olsam şu garip kitleye bir daha gelmezdim herhalde ama adam hakikaten hep buralarda.
Türkiye’de her ne kadar popüler kültürün bir parçası olsa da kendisini çok severim. Ne olursa olsun ülkemdeki saçma sapan bir konsere gitmektense bu adamı canlı dinlemeyi yeğlerim.
