çağdaş bir ülke olmanın ve nihayetinde demokrasi yolunu açmaya yönelik devrimlerin yerleşmesi için sert önlemler alan aydın bir diktatör olduğu söylenebilir, ama bir faşist değildir. o koşullarda, ülkeyi dinci bir dikta kurmak amacı güden cahiller sürüsüne ve monarşi artıklarına terk edecek bir adam asla değildir. cahillerin varisleri olan neo-cahiller onu bundan sevmezler ve kendi faşistliklerine bakmadan onu haksız yere itham ederler.
atatürkçülüğün, italyan faşizmindeki yönetim biçimiyle ortak noktaları vardır. bu açıdan denilebilir. ama italyan faşizminde ırkçılık yoktur, bunu da bilmek gerek.
