An itibariyle dahil olduğum durum.
Ne yapsam bilmiyorum, açlık susuzluk falan gırla.
Zaman geçirecek pek birşeyde yok.
Evet üniversitede aile ile kalmanın zararlarından birini daha deneyimliyorum şimdilik.
Hiç yapamadığım güzel olaydır. Evin en büyük erkek çocuğuyum. Babam işi gereği yılın yarısını ankara dışında geçirir. Böyle durumlarda bir misafir geldiği zaman anneme eşlik eden çocuk oluyorum. Ufaklıklar odadan bile çıkmıyor. Mesela bu yüzden defalarca saçma sapan diziler hakkında konuştuğumu bilirim . Hatta bir keresinde apartman toplantısına bile katılmıştım.
22 yaşında olmama rağmen dün gece gerçekleştirdiğim eylem. Okul nasıl, neler yapıyorsun, evlenmiyor musun artık, instagramdan takip ediyoruz, küfürlü şeyler paylaşma gibi telkinlerden korur sizi; hayat kurtarır.
o ney lan öyle her boka misafir gelir. bitmeyen muhabbetler, sahte sevgi gösterileri. misafirlikte zaman mefhumunu kaybetmeler. hele birde yatılıysa...
