ekonomik desteğin varsa ( yani çalışma zorunluluğun yoksa) yapılır bir hafta 10 gün fakat sonra dışarı çıkman gereken zamanlar gelince insanlar karşısında afallanılır, kişide yürümeye yeni başlamış bebek hissiyatı uyandırır.
( tecrübe ile bu sonuca varılmıştır. )
bu aralar yaptığımdır. bütün gün yatakta yuvarlanıp dizi/film izlemek, kitap/dergi okumak, cips/çekirdek yemek, çay/kahve içmek gibisi yoktur. hele de bunu iki samimi arkadaşınla yaparsan dokunmayın şabanıma. ama yine 3 4 günde bir dışarı çıkmakta, temiz hava almakta yarar var. çünkü sonrası (bkz: depresyon stayla)
bir süre sonra herşeyin geçtiğini sanırsın ama aslında sadece duruma alışmışsındır. Kimse seni düşünmez , kimse seni aramaz , kimse seni merakta etmez. işin garibi aynını sende yapmazsın. Kaldın mı 20 milyonluk şehirde tek başına ? ski tuttun. Ama bu tür durumlar insanın bir amacı , güdüsü , hedefi varsa iyidir . Otur kitap oku, resim çiz , spor yap. Hayrını görürsün. Öbür türlü filozof oluyosun maazallah kimse siklemiyo. Düşman başına.
