daha ilkokul 1 e gidiyordum. daha o zamanlar her ne kadar mükemmel olsam da bu kadar mükemmel değildim tabii. okulda çok sıkışmıştım. ve daha, yabancı bir yerde hiç işemediğimden dolayı çekinip tuvalete gitmeden eve kadar sabrettim. hatta derste sıkıştığımda bacaklarımı koşarcasına sallıyor, böylelikle bir müddet idrar tazyikini engelliyordum. ama dayanılacak gibi değildi. çıkışta koşa koşa eve gittim. kapıya kadar vardım. açın kapıyı diye yumruklamaya başladım. açılmadı. bi koşup geldim, tazyiki giderdim. tekrar yumruklamaya başladım "açııınnn kapııyıı donuma siyecemm açıınnn."
kapı açıldı. bendeki durumu gören annemin ve ablamın çığlık çığlığa "koş koş aman yapma" sesleri kulaklarımda yankılanıyordu. alnımdan terler boşanıyor ben kendimi sıkıyordum. ben pantolunumu indirip tuvalete koşacakken, henüz pantolonun düğmesini çözmek için karnımı içime çekmemle birlikte sarsıla sarsıla siğdim. evet siğdim. ılık ılık.
Ilkokul 3.sınıf. çişim var. Izin istedim göndermedi hoca tuvalete. bi de tahtaya kaldırdı puştluğuna. Ben kıvranıyorum ama. Sonra dayanamadım. Bi sevinç vi mutluluk. Ön sıralardan bi kız bağırdı. Öğretmenim beyzanın etrafında bi karartı vaaar. karartı değil o benim çişim. Nasıl tuttuysam zemine kadar işemişim.
