Annem kurabiye yapıyordu, evde soğan kalmamış. ''Kızım gidelim de anneannemlere soğan alıp gelelim'' dedi. Ben Ekin'le birlikte giderim dedim, annemi dinleyip zaman kaybetmek istemedim ama annem birlikte gidelim deyince ısrar etmedim. Yarım saat sonra evden çıktı, anneannemler misafirliğe gitmişti. Kapıyı açtık ki ne görelim, çekyatların altına, tuvalet kağıtlarına kadar her şey yerlere saçılmış. Hemen çıktık evden kapının önüne, ben baston aldım elime korkuyla. Derken bir atlama sesi duyuldu, arka bahçenin duvarından atlayıp kaçmış hırsız. Yani biz geldiğimizde daha evdeymiş. Polis çağırdık. Tam içinde para olan çantayı silktiği anda gelmiş olacağız ki hiçbir şey alamadan gitmiş. Cüzdan içine bakmaya bile fırsatı olmamış. Şikayetçi oldular dedemler. iki gün önce de aynı sokakta yalnız yaşayan bir dedenin evine girip kombisini çaldılar. Evet, geceleri uyuyamıyoruz artık korkudan.
sene 2006, bahar taze çiçek kokan rüzgalarıyla evin içinde dolaşıyor. o zamanlar bir bilardo salonumuz var, şiddet dolu bir aile olduğumuzdan değil ama ıstakaların bir kaç tanesi evin giriş kapısının arkasında duruyor (nedenini hala bilmiyorum) bizim aile baykuşvari bir hayat sürer en erken 00:00 sularında esnemeye başlar 01:00 gibi çayın altını kapatırız. saatler 23:00 falan, hırsız kapıda kırıp çırıp tıpırt seslerle kilidi açmaya uğraşıyor. bu sese kulak veren aile bireyleri sanki daha önce anlaşma yapmışçasına parmak uclarında ses çıkarmadan kapıya yürüyor. evdeki 5 bir birden silahlanıyor, 4 ünün elinde bilardo sopasının dibi (ıstaka altı) birinin elinde tava (tavanın kimde olduğunu söylememe gerek yok sanırım) herkes sinan çetin'in şu kayıpları, küsleri birleştirdiği programın kapısına bakan tipler gibi gözlerini dikti kapıya. kapı açılır ve hırsız 5 saniyelik bir şoka girer o arada babamın "destur ya allah!" nidası atmasa da ilk darbeyi vurmasıyla hırsızın kafasını tutarak merdivenlerden road runner'ı kıskandıracak bir performansla kaçması hala aklımdadır. bizim eve girmek avrupa birliğine girmekten daha zor olabilir...
az önce başımıza gelen olay. iki günlük tatile çıkılır dönülür, kapının önüne gelinirken güzel bir uyku hayali kurulurken aha, o da ne? elde anahtarınız var, var olmasına var da kilitler nerde? hayatınızda yaşayacağınız en berbat hislerden birini yaşamaya başlarsınız. kapı kapalıdır ve iki soru vardır kafanızda, içeri girdi mi, girdiyse ne götürdü. polis gelir, kapıyı 1 saatlik uğraşlar sonunda açar çilingirin karşı yakada iftarda olması sebebiyle. daha sonra içerilere bakılır, götürülecek pek birşey yoktur zira ziynet eşyaları bankada, mobilyalar da zatenn sigortalıdır. fakat ev biraz dağıtılmıştır. olay yerinin gelip gitmesiyle 1 saat içinde daha sağlam kilitler takılır, oda toplanır, ahali hiçbirşey olmamış gibi odalarına dağılır.
sadece apartman yöneticisi olmanın getirdiği aidat toplama görevi vesilesiyle sadece 300 lira zarara uğranmıştır. bir nevi ucuz atlatılmıştır.
emekli emniyet amiri anlatmıştı.. uyandınız ki birileri evde dolaşıyor. çekmeceleri dağıtan birisini gördünüz ve başına sert cisimle vurdunuz.. polisler geldi.. dediniz ki "bu hırsız evimi soyuyordu.. bende vurdum indirdim" işte o zaman;
selamunaleykum metris, hayırlı günler ulucanlar, merhaba sincan. demek zorunda kalırsınız. öleceğinizi bilin yine de "hırsız" demeyin ifadenizde. eğer evinize hırsız girdiyse, hırsızla boğuşma, hırsızı yakalama, yaralama gibi olaylar vuku bulursa, ifadenizde hırsızı nitelerken asla "hırsız" demeyin. eğer hırsız derseniz sizin başınız belaya girer.
şüpheli şahış, katil, beni öldürmeye geldi, düşmanımdı, vs. vs. ne derseniz deyin, neyle yaftalarsanız yaftalayın(mümkünse susun. hiçbirşey bilmediğinizi söyleyin) ama hırsız demeyin. hırsızlık bu ülkede suç olmadığı için ve siz de onun hırsız olduğunu; hırsızlık için eve geldiğini bildiğinizi, buna rağmen ona zarar verdiğinizi kabul etmeniz anlamına geliyor.
hırsızlar zararsız, yalnızca ortalıkta açıkta bıraktığınız eşyaları çalan insanlarmış meğer.
polisin hiç umurunda olmadığı hadise. kendi güvenliğinizi kendiniz alacaksınız yoksa, sadece alınan parmak izleri ve ananızın bacınızın, karınızın ya da kızınızın dağıtılmış eşyalarını yıkamak ve toplamakla başbaşa kalırsınız. orospu çocuğu sizin mahremize girmiştir ve elleriyle her yere , her şeye dokunmuştur. O anda ah bir karşıma çıksaydı, bende burada olsaydım dersiniz ama iyi ki olmamışsınızdır. çünkü karşılaşma halinde katil olma olasılığınız %90'dır. moraliniz bozulur ve bir daha o evde yaşamak istemezsiniz. Polis gelir sırıta sırıta ifadenizi alır, parmak izlerinizi alır ve bir daha haber almazsınız. Gidenler gider. Güvenliğiniz için en büyük çare eve alarm taktırmaktır.
Eve geldim, abim apartmanın dış kapısında oturmuş bekliyor, "olum san dimas hırsız girmiş lan dedi. Çıktık baktık, dış kapı parçalanmış, babamın çantası didiklenmiş, sandık açılmış, ev dağıtılmış... Lakin pek salak hırsız bey, gözünün önündeki tabağın altındaki 10TL'i (o zaman iyi para) görmemiş, ya da almamış. Polis çağırdık, parmak izleri doldu her yer fakat dediler ki bunlar polis memurlarına ait. Hırsız pek zekiymiş pamuklu eldiven kullanmış. işte yeni çelik kapı aldık, öyle bir anımızdır.
hırsız desem değil, eve girdi desem o da değil ama şöyle bir şey yaşamıştım; balkondaki çamaşırlıktan iç çamaşırlarımı çalıp, kalan eşyalarımı bırakmıştı. ne yapacaksa artık !!
Önce yatak odasına girmesini bekliycen ve girdiği an ağzına burnuna çakmaya başlayacaksın. Sonra sandalyeye bağlayarak önce kulaklarını sonra parmaklarını koparıcan. Nerden baksan 15-20 yıllık huzur depolarsın.
insanı o evden soğutan ve kafasına evi satması gerektiği düşüncesini sıkı sıkıya sokan kötü bir durumdur. eğer hırsız siz evde yokken girmiş ise yapılabilecek en güzel sey önce polisi aramak ve kapıyı polis eşliğinde açmaktır. (içeride neyle karsılasılır bilinmez) daha sonra şikayetçi olup vakit kaybetmeyin olay yerinin evi toz duman ettikleri yetmiyormus gibi hırsızı da bulamıyorlar.
Siz evdeyken hırsız girmişse ve bunu farketmişseniz baş ucunuzda bulunan sopa yada kesici alet ile süzülerek ışıkları yakmadan hırsızı avlamaktır. haydi rasgele.
Eve sizin haberiniz olmadan davetsiz misafir girmesidir. Geçen gün başıma geldi, herif ben uyurken eve girmiş, laptop vardı masamda, içinde dünya kadar okul belgem vardı aksi gibi yedeklememiştim de. Onu almış ve yastığımın altından telefonumu almış. işin garip tarafı olay 13.00 ve 16.00 arasında oluyor. Artık iyice tadı kaçtı bu olayların. Polisi çağırıyoruz, hesap soruyor. Vay efendim benim uykum neden ağırmış, bu olay da bir iş varmış(?) Malınıza sahip olun arkadaşım. Polise filan güvenmeyin, bir halt yaptıkları yok. Formalite icabı geliyorlar, bir bok yapmadan gidiyorlar. Yani demem o ki arka sokaklardaki gibi olaylar zinciri beklemeyin. Gelir, parmak izi alırlar. Aldıkları yeri bok içinde bırakıp giderler.
14-15 yaşlarındayken korkusu yüzünden gece 2-3'e kadar uyumadığım durumdur. hırsızların gece değil, sabaha karşı geldiklerini öğrendiğimde ise işler daha da boka sarmıştır. bu yüzden yatağımın yanında beyzbol oynamak amaçlı bir sopa ve kullanmaktan son derece tedirgin olabileceğim bıçak da bulunmaktadır. Gelen hırsız kesinlikle imha edilmeli, ölmese bile öldürülmekten beter edilmeli. Çünkü eve giren hırsız, kameralara kendini net olarak belli etmiş olsa dahi, ifadesi alındıktan sonra serbest bırakılır. Ama eğer hırsızı öldürürseniz suçlu sizsiniz.
1 haftadır sokakta 6 hırsızlık vakası bir geçen hafta bizim evden yürüttükleri telefonum ve bilgisayarımın gitmesini hayıra bağladık. Bu gece saat 1.30 sıralarında kiracımızın evinden gelen sesler üzerine aşağıya indik peder beyle(Kiracı köyde). Bizi görünce kiracının arkadaşlarıyız yaptı 2 kişi. Kafaları güzeldi belli malzeme almışlar kafalarına. Herneyse peder konuşurken birden artislik yapınca ipler koptu ve kavga patladı. Keşlerden birinin kafası patladı polis çağırdık ve yarın savcıya gidicem. işte size türkiye adalet sistemi. Eve hırsız girince domalın s*ksin sizi. Başka türlü siz suçlusunuz.
Cana geleceğinden mala gelmesi yeğdir.dünyayının çivisi çıkmış dersiniz.bugün kardeşimin başına gelen olaydır.hırsızlık iki üç saat içinde gerçekleşiyor.tek tesellimiz o saatte evde birinin bulunmayışı.hırsız değerli birkaç takıyı almış.bilgisayara ve paralara dokunmamış.eve ayakkabılarıyla girmiş.boğazında kalır umarım çaldıkların.
öğrenci evinde kalıyorum evde pek fazla çalınacak bir şey yok sadece ev arkadaşımla benim bilgisayarlarımız var. gündüz gözü biz evde yokken birileri çelik kapı kilidini kırıp girmiş içeri. bilgisayarları alıp ortalığı da iyi bir dağıtmış. bazaların altına dahi bakmış o derece. ev sahibi arayıp hemen eve gelmem gerektiğini söyledi. gittim eve vaziyeti gördüm polis çağırdık. olay yeri gelip hırsızdan daha fazla batırdı evi sağolsun. neyse efendim sordum polise benim bilgisayarı bulacaksınız mı diye. polis hırsızı belki buluruz ama bilgisayardan ümidi kes çoktan satmıştır dedi. ulan sen polissin senin bana güven vermen gerekiyor. merak etmeyin bulacaz demen gerekiyor. çok üzüldüm. içinde son 7 yıldır adıyamanda, mardinde, diyarbakırda, elazığda çektiğim fotoğraflarım vardı. günlerce hazırlamak için çabaladığım ödevim vardı. bilgisayarı da 100 liraya satamazlar yani ne gerek var ben verirdim o parayı.
efendim olaydan yaklaşık 1 hafta sonra bir arkadaşımla telefonda konuşarak yolda yürüyordum. evin önüne geldim tam girecem vazgeçip telefon konuşmamı bitirmeye bu sırada da sokaklarda dolaşıp sigara içmeye karar verdim. kulağımda kulaklık elimde sigara kendi mahallemin daha önce gitmediğim yerlerinde dolaşıyorum. teknik servis gibi bir yerin önünden geçerken camda bir laptop gördüm. benim bilgisayarla aynı kasadandı (çok seviyorum o kasayı) dönüşte sorayım ucuz bir şeyse alırım diyip yola devam ettim. geri dönüp laptopu camdan incelemeye başladım. o da ne benim cihaz. kısa süreli şoku atlattıktan sonra içeri girip selam verdim meseleyi anlattım. gençten bir çocuk vardı başladı anlatmaya. yok efendim bit pazarından almış da şu da bu da zararını karşılarsam bana verirmiş. kendi bilgisayarını tekrar satın al diyor yani.* ben herifin hikayeye mal gibi inandım polisten kıl kaptığımdan onu da çağırmadım öğrenciyim param yok edebiyatı yapıp bir şekilde vermeye ikna ettim herifi. her şeyi silmişler tabi. aldım şaşkın şaşkın eve döndüm.
o gün bu gündür şunu düşünüyorum; benim evimden bilgisayar çalınıyor, benim mahallemdeki bilgisayarcıya satılıyor, bu adam bunu bana parasız veriyor ve ben adamın anlattığı aptal hikayeye inanıp polise şikayet etmiyorum. galiba biraz malım.
geçen hafta başıma gelendir. kapı kilidini söküp laptop, tv, değerli takılar ve saatlerimi alıp gitmişler. e tabi bunu yaparken evi dağıtmayı ihmal etmemişler. orijinal parfümleri bile almış hayvanatlar.
ulan insan eve biri girecek tedirginliği yaşamasından ve maddi kayıptan çok laptop içindeki fotoğraflara üzülüyor.
tabi bütün halıları falan yıkamaya vermeyi ihmal etmemek lazım.
