evin salonunda karanlıklar içinde pörtümüş gözlerle karşılanmayı gerektiren hadise. bu hadisenin en bilinen diyaloğuysa:
aile bireyi: dışarı çıkmaz bilmiyorsun çıktığın zaman gelmek bilmiyorsun.
şiir gibi lan.
- aa sen uyumadın mı?
+ yok seni bekledim. nerdesin bu saate kadar.
- ha yalanına koyim. ben geleli 3 saat oldu. horul horul uyuyon.
+ içim geçmiş napim. hadi madem oyalanma gir yatağa.
- yok ben dışarı çıkıcam. daha saat erken.
+ git gelme inşallah.
insana * suç işlemiş hissi yaşatır.
farkında olmadan "kötü bir insan oldum ben" triplerine girilir.
hadi o kadar olmasa bile bir düzensizlik hissi kesin veriyor.
kapıyı sessizce kapatmaya sebeb olur.. Kendi evinde hırsız gibi dolaşırken masa, sandalye gibi eşyalara çarpmamaya çalışırsın.. havaya güzel bir sessizlik hakimdir. o hoş sessizliği bozan tek bir şey vardır.
