Dün geceden beri playlistimde aralıksız olarak dönen Mira albümü. Çok başarılı bir iş ortaya çıkarmışlar, insan tekrar tekrar dinleyince her dinleyişinde farklı yerlerde hissediyor kendini, farklı ruh halleri içerisine giriyor.
Eve dön! Şarkıya dön! Kalbine dön!
Şarkıya dön! Kalbine dön! Eve dön!
Kalbine dön! Eve dön! Şarkıya dön!
Eve dönmek
kendime sarkıntılık etmekten başka nedir?
orada, arada bir beni yoklar
intihara ayırdığım zamanlar
bunlar temiz, kül bırakan zamanlardır
düzgün sabuklamalardan bana kalan.. *
(bkz: ismet özel)
miray kurtuluş ve tan tunçağ'ın birlikte yorumladıkları albüme ismini veren şarkı(ötesi).
yanlış adresten doğru adrese gitmeye çalışmak gibi. kaybettiğim yola dair bir ışık/işaret.
vokaller ise tam tadında vurucu.
müzik zaten içinize doğru yelken açıyor. daha ne olsun.
ilerde şarkılardan bir futbol takımı kurarsam dörtlü defansın göbeğine koyacağım bu şarkıyı. fena tutuyor adamı.
yağmur çiseliyor
rüzgar uçuruyor
şemsiyem uzaklarda ben
eve dönmeliyim
ben neredeyim
Gökyüzü delinir de
beni ya çekerse
kaybolur
gidersem ben
eve dönmeliyim
bulutlar yere iner de
beni kör ederse
kaybolur gidersem ben
eve dönmeliyim
ben neredeyim
çakıl taşları gibi
çarpışıp duran
başka başka dünyalar
