Son 1bucuk aydır zorunlu olmadıkca dısarı cıkmamakla dahil oldugum durum. icimden gelmiyor insan gormek istemiyorum bazen annemden babamdan bile kacmak istiyorum. Yalnızlık huy olmay basladı sanırım.
yakalanıp uzun sure cıkmak istemediğim hastalık. evden adımını attıgın her an neredeyse cebinden çıkacak para demek. bir de bu kışın ortasında sıcacık evinde yan gelip yatmak, evde yalnızlığın tadını çıkartmak varken. (allahım ne işim var benim işyerinde)
kisilere gore nedenleri degisir belki de depresyondur bana en yakin gelen bu,bazen insan hayattan bikiyor ve bir yerlerde herseyi birakip dinlenmek istiyor,ama ne mumkun..bana da cok olur bu.
