Evden çıkarken hep hissettiğim şey,nedense hissetmediğim gün mutlaka birşeyi unutmuş oluyorum,ama içimden bir ses "sen X'i unuttun" diyor diyor diyor ama hiç birşeyi unutmamışım,gına geldiniz amk.
genelde bu duyguya kapıldığınızda gerçekten birşeyleri unutmuş oluyorsunuz. nedense insanı o anda değişik bir duygu kaplıyor ve eve geri dönüp, tekrar bakınmak istiyorsunuz. cep telefonu, arabanın anahtarı, şu ya da bu ama mutlaka birşey unutmuş oluyorsunuz.
Genelde Anneleri saran hislerdir. Şeytan mı vesvese veriyor nedir, annemle her evden çıktığımızda kesin bir kere eve geri gönderir, ya ütüyü kontrol ederim ya da ocağı.
bi sabah da çıkınca "lan bi hafiflik var üstümde, yine neyi unuttum ki ben" diye düşünmeme sebep olmazsa içi rahat etmiyor bu hissin.
sabah kalktıktan sonra genel rutinleri tamamlayıp evden dışarı adımınızı atmanızla birlikte "anahtar? anahtar.. he tamam elimde lan. e olm sigara? he cebimde tamam, çakmak? o da tamam" gibi hafif sorular çok sıkıntı yaratmıyor. esas sıkıntı evden uzaklaşmanızla başlıyor. eve yakınken geri dönüp unuttuğunuz şeyi alabilmenin verdiği güven hissi evden uzaklaştıkça azalıp yerini "kesin bi şey unuttum amına koyim" e bırakıyor. işte o nokta sıçtığınız nokta.
Tatile çıkmadan önceki his.
+anahtarlar? burda.
+cep telefonum, şarj cihazım? o da tamam.
+cüzdanım da burda.
+gözlüğüm gözümde.
+ışıkları, muslukları ve tüpü kapattım. çöpü de döktüm. balkon kapıları kapalı.vs.vs.vs...
erkekseniz ceplerinizi / kızsanız çantanızı delilercesine karıştırmanıza sebep olacak hisdir. eğer evde yapmanız gereken bir işi yapıp yapmadığınızdan emin değilseniz de yapılacak en mantıklıca hareket anahtarı çantanıza ya da cebinize atmak yerine elinizde taşımaktır. içiniz rahat etmeyeceğinden eninde sonunda istikamet kapısında beklediğiniz apartmanınızın ya da evinizin merdivenlerini çıkmak olacaktır.
genelde babaların yaşadığı hissiyat çoşması. yakın gözlüğü, mendil, gümüş yüzük, gümüş tespih, sigara, çakmak, saat, cüzdan, araba anahtarı, ev anahtarı, telefon gibi hayat kurtarma aparatlarını taşıyan babanın, işe giderken bünyesinde bulundurduğu HUZURSUZLUK hali.
