bir gerçektir.
aklınıza gelebilecek her yerde kurallarla kısıtlanırsınız.
otelde, kral dairesini bile tutsan oranın kuralları vardır ve dışına çıktığınızda huzurunuzu kaçırırlar.
misal şu an, her şeyi üstüste giymişim sıkı sıkı. üzerimde 5- 6 kat giysi var(tam tersini düşün)
ve sallana sallana yürüyorum, oturyorum kalkıyorum. sıkıysa bunu bi otelde yap bakalım. aklına her şey gelir, kamera mı var, ayna mı var.
Mana olarak katıldığım, fakat kelime anlamı olarak katılmadığımdır. Pek tabii öznel bir durum ve benim öznelliğimde bana her yer rahat geliyor. Çünkü hiçbir yere ait değilim, kendi vücuduma bile. Ancak, nerede huzurlusun diye sorsanız ev derim.
Her insanın kendi sonsuzluk tasviri vardır. Bazısı bu tasavvurun bilincindedir, bazısı henüz ayırdına varmamıştır. insanların kare kare oluşan anlarından meydana gelen hayatlarının sadece bir anı sonsuzluğa hasrettir bana göre. Bu an benim için evimde eşim ve çocuklarımla olan en sıradan halimizdir. iyi bir şey olmuyordur fakat her şey o kadar iyidir ki hiçbir şey sonsuza kadar değişmesin isterim.
Sonradan düşündüm, bu sadece benim için mi böyle dedim. Kendimi kaç farklı kişinin yerine koyarsam koyayım neredeyse herkesin arzuladığı o sonsuzluk anının tadı benimki gibiydi. Neden acaba? merak ediyorum.
