en başta iç burkan bir zorunluluktur. uzak bir şehirde üniversiteye ya da vatan için askere giderken mecbur kalınandır. onun dışında, evden işe ya da aynı şehirdeki okula gitmek için çıktığımız her vakit, içimizi zaten bir soğukluk kaplar, evimizin sıcaklığını ve rahatlığını özler, dosyalar, ders kitapları, trafik, gürültü ve kalabalık arasında evimizi hatırlarız.
başka şehirde okunan üniversite, askerlik gibi sebeplerden dolayı sıcacık evi bırakıp hayatla yüzleşme zorunda kalmak demektir. hüzünlendirir, iç burkar ama zamanla alışılır ve artık büyüldüğünün farkına varılır. yakında sizde evlenip tamamen yeni yuvanıza yerleşmek için ayrıldığınızda sıra sizin çocuklarınıza gelmektedir evden ayrılmak için. kısır döngü bu şekilde devam eder, zaman böyle farkına varmadan geçer.
kimilerine için hayata yeniden başlama fırsatı yada bazı şeylerden kaçma olanağıdır ki; işinize gelmediğinde 'zorunda kaldım' denir ve konu kapatılır. *
başka bir şehirde üniversite kazanmış her öğrencinin yaşadığı tecrübedir. başta zordur, doğumdan beri bir arada olunan aileden uzaklaşmak, rahat, bilinen ortamdan kopmak zordur. ancak diğer yandan yeni bir şeyler tanıma, keşfetme fırsatına sahip olmak güzeldir.
