Bazen çocuk gittiği evde bir şeyi beğenebilir. Beğendiği şeyle o evin sınırları dahilinde oynamalıdır.
Her yerden istediğini toplayabileceği algısı olmamalıdır. istediği bir şeye bedelsiz ulaşamayacağını bilmelidir.
He baktınız çocuk ağlıyor, bırakınız ağlasın.
Bir çocuk tutturarak ve çirkeflikle elde etmeye başlarsa bir şeyleri, her şeye bu şekilde ulaşmaya çalışır.
Lan ben bu çocuklardan ne çektim? peluş ayıma göz diken mi dersin, araba calmaya çalışan mı, küçük marvel-dc karakterlerinin oyuncaklarını araklayan mı.. Hepsi ama hepsi.
Batman seni koruyamadığım ve misafir çocuğuna kaptırdığım için lütfen beni affet..
çocukluğun başdüşmanıdır.
eğer güç yetiyorsa dövülür lakin bu kötü bir karardır.
çünkü ağlayan çocuğa istediği oyuncak verilir ve babadan okkalı bir tokatta yenilir.
en sevdiğin oyuncağı seçer, beğenir, onu götürmek ister.
-canım ben sana şunlardan birini versem?
+anneeee ben bunu istiyorum ama. :((( deliler gibi ağlama yada en azından ölümcül derecede masumane bir bakış.
-(içimden) tamam onu al eve gidince de götüne sokarsın. (sesli) tamam ebru abla ya ağlamasın şimdi çocuk. hem ben eşek kadar adam oldum artık. alsın götürsün oyuncağı onun olsun.
annem alsın alsın derdi. üzülürdüm ama olay çıkartmazdım. yarım ağız alsın derdim. çok gitti öyle, çok oyuncak vardı ama. ben hiç öyle arsız olmadım. özendiğim şeyler olsa da belli etmezdim.
zaten misafir olduğu süre boyunca da çeşitli aktiviteler yapmak isteyerek insanın tüm enerjisini elektrikli süpürge gibi çekip götürdüyse tadından yenmeyecek misafir çocuğudur(!).
