normal şartlar altında değişikliği seven anne şeklinde düşünceler oluşturan annedir. aslında durum öyle değildir.
uğur yapıyorlar efendim. hani maça gidersiniz. tribünde desteklediğiniz takım gol atamaz ya da televizyon başındasınızdır. hemen etraftaki insanlarla başlarsınız yer değiştirmeye...
annelerimiz de böyle işte. eve uzun misafir gelmeyince, hemen koltukların yerini değiştiriyorlar. kedidir o kedi hesabı.
- baba annem neden sürekli koltukların yerini değiştiriyor?
+ uğurdur oğlum, uğur...
her yaptıkları değişiklikte bir kaç adım gerileyerek, kafalarını az yana eğerek, gözlerini kısarak bakarlar nasıl oldu diye. beğenmezlerse derin bir of çekerek tekrar sarılırlar koltuklarına. sarılırlar diyorum çünkü gözlemleyenler bilir eşyaların yerlerini değiştirmek kolay iş değildir, yorulan annelerde çekmeye çalıştığı koltuğun üzerine yığılacakmış gibi kavrarlar o ağır koltuğu. hele siz de yardım ediyorsanız zılgıtı yersiniz dinlendiğiniz anda. "kalk hadi kalk, işimiz bitmedi, bir de genç olacaksın" gibi sözler duymuşsunuzdur mutlaka.
hemen her kadın dekorasyona meraklıdır tabii. zevkli olup olmadıkları tartışılır ama bir başkasına misafirliğe gittiklerinde bile akıllarından geçirirler "şu şurda dursaydı sanki daha iyi olurdu" diye. devir hesap devri, her şey ateş pahası. yirmi yıllık koltuk takımını değiştirmek kolay değil öyle her evde. olsa olsa yüzünü değiştirirler ya da farklı farklı yastıklar atarak koltuklara bir hava katmaya çalışırlar annelerde. bunlar da yetmez ise başlar koltukların yerleri değişmeye.
iki tekli bir bakmışsınız cam kenarında, ertesi gün üçlü koltuk televizyonun karşısında.
yenisini alamayacağını bildiğinden elde olan takımın yerini sıklıkla değiştirip evine yeni bir hava getirmek isteyen dekoratör ruhlu annelerdir bunlar.
kışın kaloriferin önündeki üçlü koltuğu alıp "o hayvan kadar koltuk evin ısınmasını engelliyor" diyen annedir. evin düzeni bozulmuş, hiç dekoratif durmuyormuş, estetiklikmiş vs umrunda değildir bu annenin.
