vantilatörün yanından geçerken laf atıyo bana. vuuuuuuuuuuvvvvvv ooovvvvvvvvv hepsi senin mi bebeğimmmmmmm, filan diyo. hoşuma gitmiyor değil ama ne bileyim. sonrasından pişman olacağım bir ilişkinin içine giremeyecek kadar çaresiz ve korkak hissediyorum kendimi. zaten aşklar hep yalan dolan (zaten aşklar hep anal domal).
gecenin bir vakti su içmeye kalkılır, buzdolabı zaten homurdanıyordur, sebil desen bildiğin konuşuyor. bu seslere alışkın bünye tam bardak almak için dolaba uzandığında koridordan gelen o pıssst sesi ile kendinden geçer, bardak düşeyazar filan ve evet ayirvik denen zımbırtı ortama hoş kokular bünyeye büyük korkular salmıştır.
bunların en hayvani ve ürkütücü olanı şüphesiz televizyondur. durduk yerde "çaaaaaattt" diye bir ses çıkartır ve korkudan altınıza sıçırtır. özellikle tüplü televizyonlarda acayip bir gerilim var abi. kesecek gibi bakıyor yahu resmen. bi sus anasını satayım ne korkutuyorsun adamı, yarın iş var ibiş!
genellikle eşyaların genleşme veya büzüşmeden dolayı çıkarttıkları seslerdir. yalnız ilginç olan şey bu sesler öyle zamanlarda çıkarlar ki götünüz koltuktan ayrılırcasına zıplamanıza sebep olurlar. genelde televizyonu kapatır, yatmaya hazırlanırken tv'nin içinden "çaaaat" diye atom bombası efekti ile birlikte "annansskm" nidalarında uykunuzu kaçırırlar.
