evde taze fasulye, bamya, patlıcan görünce anneye eziyet edip elin evinde yıllardır aç gibi tabağını ekmekle sıyırıp parlatan anneyi mahçup eden kerkenezdir.
ulan madem yiyosun evde de ye hem annen sana misafirlikte yemek yememesi icin tembihlenen cocuk olacaksın demedi mi hıı.. sen ne yaptın ayşe teyzenin yağlı yemeklerine dayanamayıp tam da annen yemez onu teyzesi derken yumuldun püü nankör evlat..
ev sahibi pozisyonuna ise halkı gurur yaşatır artık ayşe teyze de kurlur da kurulur;
- aa ayşe hanım bizim tonguç bamya hayatta yemez ona koyma sakın **
* ay vallahi olmaz ben biraz koyiyim de yemediği kalsın di mi paşa oğlum
+ eheh ebet *
- iyi bakalım yemez ama. ben söyliyim **
.
.
.
.
* bak benim paşama sen hepsini bitirdi maşallah maşallah
- ııh şey bilmiyorum neden öyle yaptı sabah bişey yemedi ondandır heralde **
* olsun yesin tosunum biraz daha koyiyim mi teyzem
+ ebettff **
.
.
.
.
- tonguç gel bamya yaptım hani seviyodun ya oğluşum
+ yaa anne ben bamya yemeeem ıyy iğrençç
- zıkkımın kökünü ye ayşe karısının evinde yedin ya görmemişler gibi nankör evlat babası kılıkl..%&+
sopalık çocuk modelidir. bu çocuklar sanki tok doğarlar yemek yedirmek için kırk takla atar, oda oda peşinden koşarsın. misafrile gittiğindeyse resmen bişlinçli olarak aç bırakılıyormuş gibi bir tavır sergiler önüne gelen hiç bir şeyi reddetmez şoka sokar sizi. tedavisi elbette mevcuttur. (bkz: kızılcık sopası)
misafirliğe gittiği yerde her şeyi yiyen, beğenen, yemek seçmeyen çocuktur. bu çocuğa kendi evinde et, tavuk bile yediremezken, gittiği yerde kapuskayı, bamyayı bayıla bayıla yer.sonra da şöyle der
bir tabak daha yiyebilir miyim?
bi de bunların hem yiyen hem de şaşıran modeli vardır. kahramanımız olan çocuk gittiği evde elma görür. halbuki evde yüzüne bile bakmıyordur o meyvenin.
aaa elma varmış burada !...
anneye ya da babaya döner,
sen hiç bana elma almıyorsun. (ron ron ron)
halbuki evde elma da vardır.
aç bırakılmış ya da istediği yapılmıyormuş gibi seni yerin dibine sokar fırlama.
yetişkinlerde ise durum tam tersi. evde yemek bulamaz, dişarıda hele de iş yerlerindeyse yemek beğenmezler.
ancak şu ana kadar çocuklukta başta olmak üzere misafirlikte kötü bir şey yediğimi hatırlamıyorum. herkes annemin ellerinin ne denli maharetli olduğundan dem vurur ancak gittiğim yerlerde ağza attıklarım da özenle yapılmış gibiydi, arada bariz bir fark yoktu yani.
