işte o ses varya, yan oda kadar yakından gelmiyor, o ses çok uzaklardan, dışarı çıkmayı bekleyen bir benliğin egosundan geliyor, ben bu sesi dışarı çıkardım bi'gün, sohbet ettim baya bi', korkulacak birisi değil, sevdim kendilerini, oda beni sevdi, biz kendi içimize seslendiğimiz bazı anlarda ise aynı hissiyati o ses yaşıyormuş, bende onun yalancısıyım, benim yalancım sen ol.
aslında yalnızlığın oluşturduğu paranoyada diyebiliriz. korku filmlerinde gitme deriz
ama gitmekten alı koyamayız kendimizi. acaba yan odadamıyım ben dedirten durumdur.
yalnızlığı tavsiye etmem. karamsarlık bence yalnız kalmakla doğru orantılı olabilir ki karamsar olmaktan korkunuz. bardağın boş kısmı sizi doyurmaz.
