sık sık yaşadığım hadisedir. arkama dönüp baksam mı bakmasam mı çelişkisini yaşatır. anlık bir cesaret ile kimsenin olmadığı anlanarak derin bir oh çekilir.
şerefsizim biri var arkada. oturmuş ranzada bana bakıyor. ayakda duruyor da olabilir tabi.
edit:arayıp durmayın lan yeter. tam yenicek gibi oluyorum korkumu bir komşu arıyor korkuyorsan gel bizde kal diyor. sonra biri daha arıyor yanına gelelim vs bir şeyler diyor. gidin lan başımdan. hayır anlamadığım şey ilk defa yalnız kalmıyorum ne lan bu. sanki başıma bir şey gelcek herkesin haberi var bir benim yok.
arkamdaki sende git artık rahat bırak beni. *
salon ve mutfağın birbirine uzak olması ve su ihtiyacı içinde olunması durumunda yol üzerindeki bütün ışıkların açılması ve dönüşte kapatılmaya tırsılması sonucunda küresel ısınma dostu hede.*
odanın salona açılan kapısı kapalı tutulur. ışık her akşam kapalı olduğu halde o gece açık tutulur. yatınca pencereden tarafa bakılmaz. bakılınca bile bi gölge geçtiği sanılır. *
evde yalnız kalınan her anda yaşanan, artık kroniklemiş olaydır.
böyle durumlarda:
1) odadaki gardırobun aynasına bakılamaz.
2) kapı hafif aralıkken bile uyunamaz.
3) odanın içinde uydurma bir sinerji hissedilir, sanki biri dolaşıyormuş gibi.
4) gözleri kapatmaya da açmaya da korkar insan. kapatsa gözünde beliriverir saçma sapan şekiller; açarsa da bişeyin ona tepeden bakıyor olması ihtimali geçer akıldan.. **
