bu duruma alışıldıktan sonra başkasına tahammül edememe durumu ortaya çıkar.
eve girer girmez evde ses olsun diye televizyonu açarsınız.
kapıdan girer girmez laptop'ın açma tuşuna basarsınız müzik için.
yemek yaparsınız; ama hep küçük tencerede.
temizlik yaparsınız 2 hafta kirlenmez ev.
salonu toplarsınız taa ki bir arkadaşınız gelip dağıtıncaya kadar düzenli tertipli durur.
evde bir de sizden başka yaşayan tek canlı akvaryumda ki balığınızdır, gün geçtikçe onunla dertleşmeye başlarsınız.
e pek bulaşık/çamaşır çıkmaz tek kişi olunca, rahattır.
uzun sürerse can sıkan durum. hani o bazı erkeklerin karı kız atma eylem planlarını baş amacı olsa dahi ata ata da bıkıp bu sefer kalıcı insan aramaya başlanır, yalnızlık zor, tatmayan atar tutar, korkular kapıyı çalınca anlarsınız. korkulara örnek mesela deprem, kimseniz yanınız da yok düşünün, eve girince bomboş duvarların sessizliği, üst komşu alt komşunun seslerinin kulağınızın içine verdiği ah burada da öyle sesler olsaydı hissi, kısacası başta denildiği gibi uzun sürerse can sıkan dayanılmaz durum.
