çocukken çorap ile yaptığımız vaz geçilmez eylem. hele birde erkek kardeşiniz varsa yaşınıza yakın * o zaman yapacağınız maçlar şampiyonlar ligi gibi oluyordu. haftanın her günü bir maç yaparsınız ve pazar günü final maçınız olur. saçma olsada dönüp bakınca hey gidi çocukluğum dediğim beni her zaman derinden vuran güzel eylem.
evin hol kısmındaki, kapı eşiğinden salona doğru serbest vuruş çekerdik, annem de deli olurdu. daha sonra bu aktivitenin yerini bastketbol aldı. tavana yakınca yere astığımız pazardan alınmış potayla uzun yıllar top koşturduk, annem yine çılgın tabi.
en son geçen sene eski günleri yad etmek için abi, kardeş basetbolu oynadık, abimin 2 yaşındaki oğlu da bize eşlik etti.
19 yaşıma gelmişim hala da oynarım. şuan evimden kilometrelerce uzakta da olsam ayda bir gittiğimde dolabımda bulunan çeşitli büyüklükteki toplarımdan(tenis topundan hentbol topuna,yumuşak renkli toptan semsert turuncu basket topu şeklindeki topa kadar en az 8-9 top)* birini alır, kardeşimle koridorda oynarım (bkz: koridor futbolu).
küçükken ise oynamadığım gün yoktu sözlük. turnuvalar yapardım kuralar çekerdim kağıtlara yazıp yazıp.. gol krallığından tut en değerli oyuncu falan seçerdim o derce be sözlük, futbol delisiydim ben.
Çocukken yaptığım olay. fakat her yaptığımda alt kat komşum (bkz: adı lazım değil) kapıya gelip avizenin sallandıgını ve bu yüzden deprem olduğunu sanarak panik yaptıgını söylerdi. çocukluğumu yaşayamadım yani.
Ya iç içe geçirilen çoraplarla yada küçük ev topuyla yapılan eğlenceli bir aktivitedir. Odadaki kırılacak eşyalar kaldırılır, ışıklar açılır ve böylece şampiyonlar ligi atmosferi yaratılmış olur. Belirlediğimiz zaman geldiğinde tutardık kronometreyi başlardık maça. Maçlar genellikle 10 dakika olurdu bizde, evde kimse bulamazsak kuzenlerimizi yada arkadaşlarımızı çağırırdık, evdeki salonumuz geniş olduğundan 2v2 maçlar yapabilirdik. Koltuklar kale olurdu genellikle, çalardık düdüğü başlardık maça, aynı zamanda maçı kendimiz anlatırdık ve golleri farklı açılardan tekrarlardık, hatta golleri videoya alıp seyrettiğimiz bile olmuştur. Hatta herkesin kendine ait bir gol sevinci vardı. Kimse bulamadığım zaman topu duvara vurdurup kendimize orta açardık ve bu ortalara tsubasamsı vuruşlar denerdik, bazen biyerlerimizi kırmışlığımız da oldu ama ne olursa olsun vazgeçemedim şu aktiviteden. Kısacası çok güzel günlerdi, bazen hala bu aktiviteyi yapmaktayım
